Dit jaar viert het Italiaanse The Moor hun vijftiende verjaardag en er is reden voor een feestje, want met Ombra ziet de derde full-length plaat eindelijk het levenslicht. Deze formatie speelt een progressieve variant van het Death Metal genre, maar weet met vlagen ook een meer rock georiënteerd geluid ten gehore te brengen. Met een FFO van Gojira, Katatonia, Dark Tranquillity en Soilwork is het vanzelfsprekend dat ik me ga wagen aan deze nieuwe aanwinst.
Met Intro II: Tema Dell’ombra vangt The Moor aan met een orkestrale registratie, die een belangrijke rol zal blijven spelen doorheen het album.De bovengenoemde inspiratiebronnen zijn duidelijk terug te horen in de muziek en The Moor haalt er dan ook genot uit om voortdurend te flirten met allerhande solo’s en sonisch gitaarspel. Op vocaal vlak weet het ook elke kant op te schieten. Naast dat Enrico zelf een gitaar in hadden neemt, weet de zanger een variatie van grunts en een wonderschone clean stem uit zijn strot te persen. De progressieve composities steken goed in elkaar en virtuositeit is vooral terug te vinden bij de gitaartandem. Het titelnummer zorgt voor de terugkeer van symfonische elementen, die geleidelijk opbouwen naar een melancholische epos.
Helaas kent de plaat met The River Spoke en Lifetime Damage ook wat niemendalletjes, waardoor de aandacht verloren raakt. Gelukkig weten de imposante keyboard- en gitaarpartijen op Withered verfrissing te bieden, waardoor mijn focus wederkeert. Het akoestische tussenstuk op Passage doet denken aan een sprookje en zo worden we dan ook zorgvuldig een dromerig universum ingetrokken. Daarmee is dit één van de mooiere stukken in het tweede gedeelte van Ombra.
Al met al leveren de Italianen een prima plaat af, die pas echt weet te overtuigen wanneer het gaspedaal wordt ingetrapt of wanneer de band het over een interessante boeg gooit. Over het algemeen is het te rustig en eentonig om echt een stempel te drukken, waardoor deze plaat op meerdere momenten in zakt. Desalniettemin is er genoeg technische kundigheid terug te vinden om het album zeker niet af te schrijven. Met een verkorte albumduur was succes waarschijnlijk meer gegarandeerd geweest. Voor nu blijft het één tussen velen.