Bands als Queen, Electric Light Orchestra en Genesis inspireerden de band bij het maken van dit album. De teksten gaan meer over het leven van alledag en in de nummers zijn muzikale invloeden van de bandleden te horen uit de tijd dat ze opgroeiden. Zo lijkt het alsof in het openingsnummer Sleeping Giant een melodielijn van ABBA‘s Lay All Your Love On Me zit. Net als je denkt dat je het hoort, is het al weer weg. Het nummer ligt lekker in het gehoor, net als Personal Hell. Geen zwaar ingezette muzikale stukken, maar ook niet uitbundig vrolijk. Zangeres Angelica Rylin weet de juiste toon te zetten, het nummer wordt bijna een popnummer. Cry Wolf kent wat stevige gitaar riffs, maar de toon blijft rustig.
Het album zit vol met nummers waar de tekst net zo belangrijk is als de bijbehorende muzikale omlijsting. Ondanks de inspiratie van de eerder genoemde jaren zeventig bands, klinkt de muziek wel hedendaags. Er is een modern sausje overheen gegoten dat de nummers zeker ten goede komt. Maar ook op een willekeurige soundtrack zouden diverse nummers niet misplaatst zijn. In het nummer Shining After Dark gaat het tempo iets omhoog. Het refrein klinkt bekend terwijl dat eigenlijk niet kan, het is nieuw werk. Dat is de kracht van meerdere nummers, ze klinken als muziek uit de jaren zeventig en tachtig die we zo goed kennen. Kort samengevat is dit een uitstekend album.