The Neal Morse Band – The Great Adventure

Naast Steven Wilson (van 1967) mag Neal Morse (van 1960) tot een van de grootste componisten van de hedendaagse moderne muziek worden gerekend. Ik kan het niet vaak genoeg roepen, maar de heren zijn de Bach en de Beethoven van de eind 20e en begin 21e eeuw. Hun inspiratie en productie is ongeëvenaard en hun oeuvre nu al oneindig lang.
Ben ik amper bekomen van de lijvige uitgave Morsefest 2017, ligt daar alweer The Great Adventure, opvolger van The Similitude Of A Dream uit 2016, in de schappen. Een dubbelalbum wat besloot met de voorspellende woorden “Let the great adventure now begin…”. The Great Adventure, alweer het negende album van Morse, Portnoy en George en het derde album van de huidige line-up, heeft alles wat de fans mogen verwachten van een album van The Neal Morse Band: rock, metal, klassiek en jazz invloeden en bloedstollend mooie melodieën en dat alles gespeeld door een paar van de beste artiesten op aarde. Ook het artwork sluit helemaal aan bij het vorige album.
Van Neal Morse zijn we gewend dat hij een album in een paar weken componeert en arrangeert. Bij voorkeur samen met zijn bandleden. Deze keer trok hij bijna een jaar uit voor dit proces. En dat valt te horen ook, want het eindresultaat is van zeer hoogstaand niveau. Ondanks dat er genoeg materiaal geschrapt is bleef er een bijna twee uur durend dubbelalbum over. Die – net als het voorgaande album – is opgedeeld in act 1 met twee chapters en act 2 met drie chapters. Iedere chapter bestaat weer uit een aantal bij elkaar horende nummers (het zijn er totaal 22) die weliswaar geïndexeerd zijn maar allemaal in elkaar doorlopen.
Wat ik zo geniaal vindt aan Neal Morse is dat de man in staat is om in een ‘split second’ een melodie en daarmee de stemming en het gevoel te veranderen. Niet eerder kwam deze kwaliteit op een Morse album zo sterk naar voren. Neem Overture 1 en Overture 2. Beiden zijn van een ongeëvenaarde schoonheid. Ieder album vraag ik mij weer af of de ‘master van de overture’ zichzelf kan overtreffen. Steevast is het antwoord ja. Of op To The River met een intro van zwaar orgel die later gezelschap krijgt van een hemeltergend mooie gitaarsolo.
Op ieder album horen we het zalvende geluid van de cello. Zeg maar een van de handelsmerken van Neal Morse. Luister eens naar het bloedmooie en jubelende Welcome To The World, waar het motief wat op The Similitude Of A Dream werd gebruikt, terugkomt.
Maar ook vocaal gezien zijn er stappen vooruit gezet. Niet alleen door Neal Morse zelf, wiens stem soms donkerder dan ooit klinkt. Maar met name van Bill Hubauer, Erik Gilette en Mike Portnoy. Van de laatste is bekend dat hij kan zingen, maar dan met name in de stevige nummers. Maar zo gevoelig als op dit album hoorde ik hem niet eerder. Het zorgt er allemaal voor dat Neal Morse wellicht zijn mooiste album uit zijn inmiddels lange carrière heeft gemaakt. Zonder zichzelf te herhalen heeft hij op The Great Adventure toch weer wegen gevonden om diep door te dringen in ieders muzikale ziel.
Vanaf 3 februari 2019 tourt The Neal Morse Band ook weer de wereld over om The Great Adventure integraal live te vertolken. De tour start in Nashville (USA) en komt eind maart naar Europa. Voor ons land staat 26 maart 2019 in de 013, Tilburg op de tour poster…. Gaat dat zien en vooral horen!