The Night Flight Orchestra heeft hun vinger zo strak aan de pols van de classic 80s rock, dat ik dagenlang naar Sometimes The World Ain’t Enough luisterde eind 2018. Toen de band ons met nieuwe singles begon te teasen in het jaar daarop wisten we wat er ging komen: een nieuw album. En dat album is er! Aeromantic kwam uit op 28 februari en nu al staat hun Spotify Populair lijst vol met liedjes van de nieuwe plaat. En zeg nou zelf, voor een band die 80’s rock maakt is dat lekker tegenstrijdig en geniaal tegelijkertijd.
Het vijfde album van Björn Strid (Soilwork) en Sharlee D’Angelo (Arch Enemy), dat begon als een zijproject, staat natuurlijk vol met geweldige liedjes die zo uit de autoradio van je opa of oma hadden kunnen komen. Wat mij vooral verbaast is dat ze iedere keer een liedje schrijven met een refrein of een melodie die zo pakkend is dat het dagenlang in je systeem blijft zitten. Je tikt ‘m op een tafel, je zingt ‘m in de supermarkt of terwijl je op de wc zit. Daar ligt de kracht van The Night Flight Orchestra. Divinyls, This Boy’s Last Summer, Transmissions, Aeromantic, Golden Swansdown het zijn klassiekers die echt pure songwriting en speelplezier laten horen.
Mijn enige vraag is waar de twee singles Satellite en Cabin Pressure Drops zijn gebleven? Dat waren pareltjes en hadden het album zeker een nog mooiere glans gegeven.
Conclusie: The Night Flight Orchestra blijft retro rock albums maken met allemaal klassiekers. Als ze zo doorgaan worden ze nog groter dan Soilwork en Arch Enemy.
Op een schaal van 1 tot 10:
8