Solid States is voor The Posies de opvolger van Blood/Candy uit 2010. Ook bij dat vorige album hadden Ken Stringfellow en Jon Auer al aangegeven dat ze weg wilden van de voor hen platgetreden paden, al bleef de sound toen nog heel herkenbaar, met lekkere powerpop/rock-gitaren. Hoewel hun hoogdagen al lang achter de rug liggen, willen ze blijven evolueren en nieuwe dingen proberen als band. Dat was al duidelijk toen de band als duo in het voorjaar van 2015 door Europa trok. De gitaren werden toen op het podium vaak ingeruild voor synthesizers. Ook al omdat de band de dood van drummer Darius Minwalla en bassist Joe Skyward moest verwerken.
Dat hoor je allemaal terug op Solid States. De band is teruggegaan naar de kern: de harmoniërende samenzang tussen Auer en Stringfellow. Opener We R Power doet vaag nog herinneren aan de rock van Frosting on the Beater uit 1993 en Amazing Disgrace uit 1996, maar is meer poppy en heeft al wat synths. Naarmate de nummers van Solid States vorderen, hoor je steeds minder gitaren en steeds meer synthesizers, drumcomputers en vervormde stemmen. Enkel de samenzang blijft en het feit dat Auer en Stringfellow nog altijd weten hoe ze een sterke song moeten schrijven. Door er twaalf van hetzelfde hoge niveau op één album te plaatsen, valt dat laatste misschien minder op, maar heel wat beginnende en ervaren bands kunnen qua songschrijven nog wel wat leren van Solid States.
Of je nu veel of weinig gitaren hoort, elk nummer van Solid States blijft overeind. Uitschieters zijn toch de nummers met de gitaren prominent vooraan in de mix: We R Power, Titanic en single Squirrel vs Snake.
In november komen The Posies opnieuw naar Nederland en België voor een korte najaarstournee, met haltes in Utrecht, Amstelveen, Vlaardingen, Leiden, Arnhem en Diksmuide (België).
The Posies – Solid States
252
vorig bericht