Met dit tussendoortje, waarschijnlijk bedoeld ter promotie van hun Europese tour bewijst Taylor de kracht van haar stem door akoestisch te gaan met piano en akoestische gitaar. Niet weggestopt achter zware distortion krijgt die een extra kans om indruk te maken met covers van Elvis Costello’s (What’s So Funny ‘Bout) Peace, Love And Understanding en David Bowie’s Quicksand.
Bijzonder zijn de odes aan overleden Soundgarden frontman Chris Cornell via de covers van Soundgarden’s Halfway There en Loud Love en zijn solo nummer The Keeper. Taylor leerde Chris goed kennen tijdens haar tour met hem en was één van de laatste personen die de grunge artiest in leven zag. Op dit laatstgenoemde nummer klinkt Taylor gevoeliger en heser dan ooit.
Daarnaast zijn er bewerkingen van eigen nummers zoals een remix versie van Got So High (dat in een andere versie het album afsluit), de krachtige piano bewerking van 25 en akoestische versies van Ony Love Can Save Me Now en Death By Rock and Roll. Hoogtepunt is wat mij betreft het ontzettend kwetsbaar klinkende Harley Darling.