Ouderwetse zeventigerjaren hardrock, een dosis tachtigerjaren metal en dat afgemaakt met elementen uit de in de negentigerjaren opgekomen stoner; een aardige omschrijving van de muziek van The Quill. De mannen zijn aardig standvastig in hun muzikale voorkeuren en maken nog steeds hun muziek met passie en vakmanschap.
Ergens begin negentigerjaren, toen bands als Kyuss en Monster Magnet in opkomst waren, kwam Voodoo Caravan van The Quill op mijn pad. Die stoner voetafdruk waar heel duidelijke verwijzingen naar zowel oude Black Sabbath als Led Zeppelin en wat tachtigerjaren metal elementen in zaten, kon mij direct heel goed bevallen. Negen fijne tracks staan er weer op dit nieuwe (elfde) album. Misschien niet hun heftigste album, maar de afwisseling met rustiger passages is uitermate kundig gedaan en wellicht is dit wel één van de mooiste hoezen. De opener maakt in ieder geval direct duidelijk dat Black Sabbath (nog steeds) één van hun grote voorbeelden is, en deze is dan ook weer om door een ringetje te halen. Ook de oosterse Led Zeppelin-achtige invloeden zijn gelukkig weer present en enkele intermezzo’s en gitaarpassages zijn weer van de absolute buitencategorie. Na de zeer geslaagde voorganger Earthrise is de band er duidelijk in geslaagd om deze weg voort te zetten met een heel gedegen en lekker plaatje; aanrader voor de liefhebbers!