The Raven Age – Conspiracy

In 2016 verscheen het album Darkness Will Rise van The Raven Age en liet een jonge band horen die een veelbelovende en frisse sound liet horen. En zoals bij veel beginnende en groeiende bands verandert er nog wel eens wat. Zanger Michael Burrough heeft de band verlaten en plaats gemaakt voor Matt James. Een zeer getalenteerde zanger die ervoor zorgt dat het totale geluid van The Raven Age naar een hoger niveau getild is. Zijn stemgeluid is sterk en veelzijdig en zorgt ervoor dat de composities fier recht blijven staan wanneer hij zijn ding doet en dat was op Darkness Will Rise een klein minpuntje. Oprichter en gitarist Dan Wright heeft zijn gitaar opzij gezet en Tony Maue versterkt de band nu met zijn gitaarspel. Dan Wright heeft deze stap gezet om zich fulltime te kunnen richten op het managen van de band.
Op Conspiracy vervolgt The Raven Age de weg die ze met Darkness Will Rise zijn ingegaan. Hun eigen geluid is doorspekt met diverse (rock)invloeden en nog altijd zijn (geschiedkundige) verhalen de basis voor de teksten zoals ook de bandnaam gerelateerd is aan het verhaal over de raven in de Londontower, die daar in gevangenschap met gekortwiekte vleugels het voortbestaan van Engeland moeten garanderen.
Bloom Of The Poison Seed start het album sereen met de akoestisch gitaar en diverse andere snaarinstrumenten waardoor je in een mindfullnessoefening in de juiste beginstand komt te staan om Betrayal Of The Mind te absorberen.
Betrayal Of The Mind is geschreven naar aanleiding van het bewust worden van de geestelijke gezondheid van de bandleden in de afgelopen achttien maanden. Ze zijn zich zeker bewust geworden van het aantal mensen dat in stilte geestelijk lijdt. De band wil het publiek hier deelgenoot van maken en vraagt aandacht voor hen die de strijd psychologisch dag in dag uit moeten voeren. De opbrengst van de single van de eerste maanden is gedoneerd aan The Blurt Foundation. Een organisatie die het verschil wil maken voor diegene die geraakt zijn door despressies. Muzikaal is de invloed van een band als Trivium, evenals op het eerste album, zeer sterk aanwezig. Het tempo is goed en er wordt mooi gespeeld met de afwisseling in kracht en intensiteit. Vooral de tempowisseling in de refreinen, waar het geluid wat meer stroperig klinkt, biedt een mooi tegenwicht en de muzikale pauze net na het midden werkt toe naar een spanningsveld dat zich langzaam oplaadt.
Het album vervolgt met Fleur De Lis dat gebaseerd is op de verhalen van Jean d’Arc en al eerder naar voren geschoven is met een prachtige bijbehorende videoclip. Hier wordt stevig ingezet op een mooie riffbasis dat wordt versterkt door het drumwerk van Jai Patel. De compositie is sterk opgebouwd, maar heeft bovenal een heel aanstekelijke melodie die licht gevarieerd over de hele linie zorgt voor een aantrekkelijke compositie die aanspreekt en heel gemakkelijk in het gehoor ligt. In The Day The World Stood Still wordt zeker duidelijk dat Matt James kan zingen. Ook in Stigmata blijkt dat het geen toevalstreffer is.
Stigmata is opgebouwd rond een stevig ritme dat in een golfbeweging de snelheid sterk bepaalt. De ‘hook’ halverwege is verrassend en sterk geplaatst. Het gitaarwerk van George Harris en Tony Maue is oorstrelend en Matt James laat hier, zoals hierboven al beschreven, goed horen dat hij over de nodige zangkwaliteiten beschikt die passen binnen het concept van The Raven Age en de sfeer en melodie versterken. De zangmelodie klonk me bij aanvang meteen al bekend in de oren en uiteindelijk lijk ik Land Of Confusion van Genesis te herkennen in de aanloop naar de refreinen hoewel het uiteindelijk toch een andere richting op beweegt.
Surrogate kan gezien worden als de debuutsingle die vorig jaar april al gelanceerd werd. Een compositie in een stevige rockkarakter dat past binnen de sfeer die Avenged Sevenfold bijvoorbeeld  neerzet om in Seventh Heaven na een mooi ingetogen intro eenzelfde insteek aan te vullen met wat powermetalelementen. De stevige riffbasis met de opzwepende ritmesectie van drummer Jai en bassist Matt staan sowieso garant voor het energieke karakter waarmee The Raven Age me op Darkness Will Rise al wist te strikken en Conspiracy maakt nu al waar waar ik op heb gehoopt.
Licht naar de thrashkant op bewegend, klinkt Forgotten World wat zwaarder aangezet, maar ook hier weet The Raven Age de combinatie van kracht en melodie perfect op elkaar aan te laten sluiten.
Het prachtige The Face That Launched A Thousand Ships grijpt terug op het verhaal van Helen van Troje wiens onbeschrijflijke schoonheid resulteerde in de samenstelling van een vloot van 1000 schepen die de strijd om Troje moest beslechten. Dit geschiedkundig verhaal wordt in een prachtige powerballad vertolkt. Een ballad die geheel volgens de boekjes in neergezet door The Raven Age. Van het oude Griekenland naar The Tomb Of The Unknown Soldier gebeurt op Conspiracy in een seconde. Krachtiger en sneller wordt er weer stevig gerockt. Met het scherpe Scimitar en Grave Of The Fireflies wordt het album in stijl afgesloten. Grave Of The Fireflies is met ruim acht minuten een huzarenstukje aan het eind van het album. Dit epische einde heeft wat powermetalelementen maar is regelmatig onderhevig aan prettige stijl- en tempowisselingen waarmee The Raven Age verrassend naar voren komt.
Conspiracy is daarmee een album dat meer is dan de opvolger van Darkness Will Rise. De band heeft een positieve ontwikkeling doorgemaakt en de composities zijn over de hele linie krachtiger en consistenter dan voorheen. The Raven Age staat nog maar aan het begin van een veelbelovende carrière en kan uitgroeien tot iets groots en moois. Zeker met een album als Conspiracy.