Het geluid van violen en een orkest wordt zeker niet geschuwd in de twaalf nieuwe nummers. Het opent al met het nummer Hymn, maar ook in Haven, Earth Gazer (ft. Ryan Kirby van Fit For A King) en Defender geeft het vioolgeluid een heerlijk contrast met het meer gangbare geluid van de band. Dat gangbare geluid heeft daarbij wel de nodige elementen van de metalcore. De ritmesectie (Loet Brinkmans en Tom van Ekerschot) geeft de nummers een door-denderende boost mee en het gitaarwerk van Dick Liefting en Pim Wesselink zorgt voor de nodige subtiele accenten en borduurt daarbij verder op de strakke basis van de composities. Juist de akoestische stukjes in Arga en Haven zijn pareltjes die hoorbaar zijn wanneer de schelp zich even opent. Semuel Pisarahu laat zich daarbij van zijn beste kant horen wanneer hij zijn strot opentrekt en de tekstuele elementen er bovenop gooit. De composities hebben daarbij van die lekkere zware, oorverdovende ritme-explosies. In Defender, dat trouwens tot één van mijn favorieten mag worden gerekend door de variëteit in het nummer, blijft het gitaargeluid schijnbaar onverstoorbaar verder beuken, behalve wanneer de viool even om de hoek komt kijken. Daarnaast zijn The New Breed en Dreamcatchers van bijzondere kwaliteit. The Royal weet daarbij zeker hoe het publiek geanimeerd kan worden. Lilith en Halfhearted (ft. Shawn Spann van I The Breather) klinken bijtengewoon agressief maar hebben daarbij een aansprekende melodie en ritme en bieden een duidelijke structuur. Toch is er qua productie nog het een en ander te verbeteren. Ik houd ervan, zeker met de cd Dreamcatchers, om het volume een flinke draai te geven. Helaas zijn bas en drum dusdanig opgenomen dat het geluid al snel vervormd en dat vind ik jammer omdat The Royal (bij mij) juist goed tot zijn recht komt wanneer het hard gespeeld wordt. De energie die er in gestoken is, mag goed tot zijn recht komen.
Al met al moet ik concluderen dat The Royal een duidelijke partij mag komen spelen in de metalcorescene (van Nederland) en zijn de progressieve cq. orchestrale elementen een bijzondere aanvulling op het geluid van de band, maar zeker ook voor de metalcore in het algemeen.