Het is puur toeval als ik op weg naar huis lang The Rambler kom en aangesproken wordt met de vraag of ik vanavond ook aanwezig ben als The Shakedown 8 op moeten treden. Een uitzondering op de reguliere rockabilly zondagen: de muziek van deze band wordt kort maar krachtig als ska omschreven. Waar ik de reguliere zondagen bijna altijd aan me voorbij laat gaan, besluit ik nu om toch terug te keren: mijn nieuwsgierigheid naar deze band waarvan ik luttele seconden geleden het bestaan eigenlijk nog niet kende is toch wel gewekt…
Wat vervolgens opvalt is dat ska wel degelijk de boventoon voert in de nummers, maar dat er veel meer in te horen is. Opvallendste aandelen zijn de (punk)rock, maar ook vleugjes reggae worden niet geschuwd. En als de setlist vordert, is het vooral de variatie en de combinaties van de diverse muziekstijlen die de vaart en vooral de variatie er in houden.
Ook het enthousiasme van de band mag genoemd worden. Want de eerlijkheid gebiedt mij te vertellen dat de opkomst op deze laatste dag van het weekend eigenlijk best wel bedroevend laag is. Is het ‘t feit dat er van de reguliere rockabilly programmering afgeweken wordt? Is het omdat het eindelijk zomers weer is en de mensen liever op een terrasje dan binnen zitten? Is het omdat de vakantieperiode net aangebroken is? Wat de oorzaak ook is: de zanger doet z’n best om de aanwezigen tussen de nummers door te bedanken en te motiveren.
Met de aankondiging dat het laatste nummer aangebroken is kan ik terugkijken op een leuke spontane ontmoeting met een band die op een originele manier niet in hokjes denkt, maar die diverse up-tempo stromingen versmelt tot een ophitsend en aanstekelijk geheel. Een herhaling in de toekomst zou ik niet erg vinden…
