The Sheepdogs – Sugar Factory (Amsterdam) 04/07/2013

Op vier juli vindt het verplaatste concert van The Sheepdogs plaats in de Sugar Factory, precies tegenover het grote broertje de Melkweg. The Sheepdogs komen uit Saskatoon, Saskatchewan, in juist, Canada. Als je dat niet vooraf zou weten, zou je denken dat de mannen uit één van de zuidelijke staten van de Verenigde Staten zouden komen. Alabama, Georgia, die hoek. Echt lang zijn de Canadezen nog niet bezig (pas sinds 2006) maar in hun thuisland kunnen ze niet meer stuk. Hun vierde plaat (geproduceerd door de drummer van The Black Keys) kwam op nummer één binnen in de album charts. Zo hard gaat het hier nog niet en staan ze vanavond in de eerdergenoemde intieme kleine zaal.
De band bestaat uit Ewan Currie (zang en gitaar), Leot Hanson (gitaar), Ryan Gullen (basgitaar) en Sam Corbett op de drums. Ook is er een additionele muzikant mee op reis. Hij verzorgt de keyboards en mag later nog eens duit in het zakje doen door zijn kunsten te vertonen op de trombone. Het kan ook een ander blaasinstrument geweest zijn, vergeef me. De mannen zijn er precies zo uit zoals je zou verwachten bij de muziek die voorgeschoteld wordt. Langharige, bebaarde mannen in spijkerbroek me daaronder boots. Geheel in southern style. De mannen beginnen mooi op tijd aan hun, wat later zal blijken, niet al te lange set. Ewan is een man van weinig woorden en laat voornamelijk de muziek spreken. Af en toe wordt er iets geroepen (zo feliciteert hij bijvoorbeeld de Amerikanen met hun fourth of july) of wordt er een grap (hij wil koste wat kost de decibelmeter boven de 100 laten uitkomen) gemaakt maar verder volgen de songs elkaar in een rap tempo op.
Dat het niet toevallig is dat de drummer van The Black Keys het meest recente album heeft geproduceerd is te horen aan de stijl muziek die de heren ons laten horen. Er zit weliswaar overlap in de stijlen maar er zijn ook veel verschillen. De Canadezen beginnen hun optreden met veel instrumentaal werk en al snel lijkt het een gevalletje van meer van hetzelfde te gaan worden. Het begin is niet helaas niet heel veelbelovend. Echter daar komt al snel verandering in wanneer er meer variatie in de liedjes komt. Dit komt het optreden zeer ten goede. De warme soulvolle stem van Ewan past uitstekend met wat de overige muzikanten aan muziek maken. Het plaatje klopt helemaal. Het is misschien het beste te omschrijven als een mix van southern rock n roll en indierock. Het vijftal oogt energiek en met name Leot heeft gaat helemaal los alsof hij zijn eigen feestje heeft.
Na dik een uur vinden de mannen het welletjes en komen ze nog even terug voor een toegift van twee liedjes. Geen lang optreden maar dat wat de bezoekers te zien kregen was van pure topkwaliteit. Hier gaan we hopelijk meer van horen.