De genoemde referentiekaders Dead Boys, Motörhead, Ramones, The Hellacopters en Social Distortion (en nog een paar) zijn veelbelovend; ze durven wel! Gelukkig kunnen ze het ook aardig waarmaken.
Opener (en single) Cities Of The Black Sun knalt er direct in; Ramones energie, Motörhead accentjes in de gitaar, Social Distortion koortjes, en nog vele andere muzikale vaatjes waar naar hartenlust uit getapt wordt. Dit alles gebeurt trouwens wel met heel veel overtuiging en kunde! Johnny 23 vervolgt in aanstekelijke punkrock en laat je gedachten regelmatig afdwalen naar “waar doet dit me nu weer aan denken?”, zoals dat met veel nummers het geval kan zijn. De hoekige slaggitaar van Dream Machine heeft bij aanvang wel wat weg van Screamager van Therapy!, maar is wel heel erg catchy. Madcap Doctor vervolgt lekker glam-rockend a la Kiss, met aanstekelijk meeblèr refrein en heerlijke hooks. Die cowbel had hier echt iets minder prominent gemogen. Gods Of The Nebula is verrassend door het arrangement; pretpunk recht-toe-recht-aan met spooky space-vertraagd refrein en mister-speaker tussenstukje. Moeilijk stilzitten is het bij Retropolis, waar ook weer allerlei bekend klinkende elementen op een zeer aangename manier gemixt en afgewisseld worden. Afsluiter The Soft Gun komt als een waterval over je heen; direct komt alles tegelijk uit de speakers in een hele (te?) volle productie. Dit is wel alles continu 100% voluit en veel in dezelfde frequenties (die elkaar soms in de weg lijken te zitten), met naar mijn smaak iets te weinig dynamiek; hier hadden ze vast mix-technisch wel iets aan kunnen doen.
Bij beluistering zonder achtergrondinformatie zou je bijna denken dat dit een Scandinavische band moet zijn; als het van enige kwaliteit is, komt het toch meestal daar vandaan. Niets is echter minder waar; dit gezelschap komt uit België. The Sonic Redemption is een power-trio, opgericht door zanger/bassist Dominique De Vos, die met Southern Voodoo, Motorcity Angels en Buzzkill Baby al de nodige bandervaring opgedaan heeft. De band is compleet gemaakt met Jelle De Vos op gitaar en Bram Decrock op drums. Het (digitale) hoesje van deze EP, die (nog) niet in fysieke vorm uitkomt, is er eigenlijk naar mijn mening zo’n beetje klaar voor, en de liedjes ook (misschien die cowbel iets zachter en The Soft Gun een beetje minder vol met meer dynamiek opnieuw afmixen?) ; wanneer kunnen we deze op vinyl verwachten?