The Sore Losers – Gracias Senor

De titel Gracias Senor is een kleine misleiding voor het nieuwe album van de Belgische rockband The Sore Losers. Wie vakantie-Engels of mariachi-blazers verwacht, komt alvast bedrogen uit. Al zit je er met Mexico geografisch dan ook weer niet zo heel ver naast. Bij momenten klinken deze Zure Verliezers Amerikaanser dan Donald Trump op een vierde juli. Zowat elke zonovergoten Amerikaanse staat, van Californië tot Texas, krijgt een klein muzikaal bedankje. Gelukkig hebben ze nog meer in huis.
 
A Little More en Dark Ride zijn onvervalste FM-rock voor Rednecks, terwijl All In A Days Work en Eyes On The Prize dan weer heel weerbarstig-Vlaams of -Belgisch zijn. Door het album loopt voorts een spoor dat achtergelaten is door Dr. Hook en de funky baslijnen en hooks hebben The Sore Losers geleend van de Red Hot Chili Peppers.  Little Baby (doughboy) is dan weer smoothe Texaanse bluesrock zoals een jonge versie van ZZ Top die had kunnen bedenken. Anything Goes had op de soundtrack van Grease kunnen staan. Tegelijk hoor je echo’s van The Kinks tot Supergrass.
 
Where Are You twijfelt tussen Radiohead en Supertramp, zoals I’ll Be Back twijfelt tussen de Beach Boys en Evil Superstars en dat vat dit album eigenlijk heel goed samen: Gracias Senor van The Sore Losers is een heel toegankelijk en degelijk indierockalbum dat de rock-clichés niet opzoekt, maar ze ook niet uit de weg gaat als ze op hun pad komen.
 
The Sore Losers staan op 3 november in Paradiso, maar ook daarna, in november, december en januari, kan je ze op zowat op elk Nederlands podium aan het werk zien.