The Subliminal – Relics

Vanuit het Groene Hart opereert The Subliminal. Een band die brute, agressieve metal neerzet op een natuurlijk duurzame manier. De band heeft zichzelf in het begin van 2016 volgens eigen zeggen, gereset en heeft na twee singles nu de eerste EP Relics opgenomen.
Relics bevat vijf composities die muzikaal enigszins lijkt op het geluid dat Gojira maakt. Een vergelijking die meer wordt gemaakt en zeker niet uit de lucht komt vallen. De eerste single en opener van de EP Lowlife maakt dat zeker waar.
Een sterke gitaarmelodie wordt opgestookt door stevig drumwerk de grunt van Milan Snel staat als een huis. De groove is lekker log maar heeft zeker ook de versnellingen. Wat mij echter het meest aanspreekt is de tweede zangmelodie die mooi contrasteert met de grunts en daarmee een extra dimensie toevoegt aan het geluid van The Subliminal. Er wordt in Lowlife mooi gespeeld met intensie en snelheid en dat aspect krijgen we in Defiance op zijn minst ook voor onze kiezen. De ritmesectie van bassist Joerie van Sister en drummer Mark Bos fungeert als een pneumatische heimachine die krachtig het geluid de ether inslaat. De positieve accenten uit Lowlife vinden we terug in Defiance waarbij de melodieuze toevoeging een aanvulling is.
Is Defiance iets sneller dan Lowlife; in Unforeseen Demise wordt het gaspedaal even flink ingetrapt en laat Thijmen de Langen zijn snaren even mooi resoneren en creëert daarmee bijna zijn eigen metalwereld in de compositie an sich.
Wat eigenlijk de hele EP al opvalt, maar in Sleepwalkers erg duidelijk wordt, is de manier waarop het drumwerk is opgenomen. Het klinkt helder, maar erg vol en getuigt van krachtige mokerslagen. Ook hier speelt The Subliminal met het tempo en intrigeert daarmee de luisteraar. De achtergrondzang heeft een wat ander karakter en hierdoor valt een vorm van eentonigheid helemaal weg.
Relics is tot het einde toe interessant. Final Ordeal gaat weer wat sneller van start. Het gitaargeluid van Thijmen werkt ergens tegen het ritme. Mark Bos laat dit niet zo gauw gebeuren en neemt door zijn strakke werk de rest mee als in een hyperloop op volle kracht. Nog maar net bekomen van de versnelling krijgt de compositie een vertraging wat niet wegneemt dat de allesomvattende basis-oer-groove blijft staan als een huis terwijl Milan met een bijna dierlijk aandoende zang alles en iedereen naar een hoogtepunt wil doen werken.
The Subliminal mag pas net binnenkomen met deze EP en twee singles hiervoor. Op Relics zetten ze een professioneel product neer waarbij het geluid lekker vol is en de composities vele aspecten herbergt die de EP van begin tot eind de moeite waard maken.