De broers Danny en Daniel Chavis hebben hun bandje The Veldt eens afgestoft en hebben nieuw materiaal geschreven wat te horen is op deze EP: The Shocking Fuzz Of Your Electric Furr: The Drake Equation. Is The Veldt een groep die zo bekend was dan? Nou, ze bestaan al sinds 1986. Ze hebben samengewerkt met Robin Guthrie de vader van shoegaze, en hebben getoerd met Cocteau Twins en My Bloody Valentine. Geen kleine namen. Ze zijn een paar keer van platenlabel veranderd (geen idee waarom) en hebben in de jaren 90 hun naam veranderd in Apollo Heights. En nu zijn ze dus weer The Veldt.
Deze 4e EP markeert de terugkeer van de identieke tweeling en de muziek is het beste te omschrijven shoegaze/R&B. Als Sanctified begint verwacht je eerst wat melodieuze zang en daarna een rap, maar de rap komt niet. Het is gezang (de falsetto stem van Daniel) met gitaarfeedback en een lome beat. A Token is een sexy R&B nummer wat zo op een plaat van pedo R. Kelly had kunnen staan. Het beste nummer is One Day Out Of Life; licht vervormde vrouwenzang, echoënde gitaarpartijen en rustige percussie. Onbewoond eiland muziek: in een hangmatje, een gevulde kokosnoot met een rietje op je buik, de zon die je heerlijk verwarmt. ‘Gotta buy me a ticket to the tropics’ zei een geniale muzikant ooit eens…
Wat een beetje het probleem is met deze plaat, is dat de muziek ‘al ergens is’. Denk aan een schilder die alleen maar bomen schildert. Misschien moet ik het anders uitleggen. Je zit in een vliegtuig en je vliegt alleen over Parijs, New York en Berlijn heen. Zo is deze plaat ook een beetje, er zit veel moois in maar het lijkt alsof de broers niet meer wisten hoe ze het vliegtuig moesten laten landen. De dromerigheid is er wel vooral qua gitaarfeedback, maar als er iets is waar mannen niet aan moeten beginnen is het zingen in een shoegazeband. Laat dat alsjeblieft aan vrouwen over. Geen enkele mannenstem klinkt dromerig. Ook niet op deze EP, die overigens wel een originele mix laat horen van shoegaze en R&B.