The Vintage Caravan – Monuments

Deze van oorsprong IJslandse band is geformeerd in 2006. Het bekende verhaal, van twee schoolvrienden die een bandje wilden oprichten resulteert, na flink wat jaren hard aan de weg timmeren nu in een vijfde album dat volgende week uitgebracht zal worden. 
Zelf had ik voor 2019 nog niet van deze heren gehoord. Dat was het jaar dat Opeth het Into the Grave festival afsloot en ik uiteraard afreisde richting het noorden. The Vintage Caravan stond toen al op de affiches voor de verdere Europese tour. En de drie heren stonden die middag ook op het Oldehoofsterkerkhof geprogrammeerd. Dus dit wilde ik ook zeker even gaan bekijken. En vanaf de eerste noten was het een feest. De energie spatte van het podium en na afloop van deze korte set keek ik ontzettend uit naar het moment dat het licht uit zou gaan in Tivoli om de avond af te trappen voor Akerfeldt en de zijnen. Voor mij persoonlijk was dit één van de beste supportacts die ik in lange tijd gezien had. En het was ook erg leuk dat de heren na afloop de moeite namen om bij de merch een praatje kwamen maken met die dat wilde. Uiteraard wilde ik dat wel en dat werd een leuk gesprek.
Het vorige album  Gateways staat sinds die tijd uiteraard in mijn cd-kast en draait regelmatig een rondje. En een klein vreugde sprongetje maakte ik toen, via de email van Rockportaal, de aankondiging kwam van een nieuw album. Dit keer niet meer via de Duitse grootmacht Nuclear Blast. Na twee albums via dit label te hebben uitgebracht worden vanaf heden de zaken afgewikkeld door Markus Riedler vanuit Oostenrijk. Napalm Records heeft de eer gekregen om het nieuwe album, dat de titel Monuments heeft gekregen, de wereld in te sturen.
Als je goed naar het logo van de band kijkt weet je eigenlijk al meteen wat je kunt verwachten. De retro uitstraling past perfect bij de 70’s stijl rockmuziek die men met een flinke twist speelt. De drie heren zijn zelf pas rond de 25 jaar oud maar brengen de luisteraar terug in de tijd met een fraaie mix van blues, classic rock, en stampende riffs. Echter geven de mannen er een moderne twist aan die het geheel erg fris en energiek laten klinken. Ook de productie is buitengewoon goed te noemen. De heilige drie-eenheid van bas, drums en gitaar vullen mijn woonkamer met een lekker vet geluid, dat veelal ondersteund wordt door Hammond en andere psychedelische samples. De 11 nummers variëren van iets meer dan 3 tot ruim 8 minuten en vervelen geen seconde waarbij Forgotten voor mij het hoogtepunt van het album is. Alle elementen zitten hier in verwerkt en het gaat alle kanten op.
Monuments doet de titel eer aan en is een regelrechte aanrader voor een ieder die rock, blues en hard rock door de aderen heeft vloeien.