Dancing Maze is de opvolger van het in 2018 verschenen album Don’t Pick Your Nose. De band mag graag afwijken van de verwachte norm en creëert zo nog wel eens iets dat moeilijk of niet te imiteren is. De band combineert de melodie graag met zogenaamde math-rock, progressive rock en unverwachte wendingen in haar muziek. De band maakt haar eigen videoclips, verbergt boodschappen in haar nummers (morse rode riffs via het toetsenbord) en komt op dit album steviger en sneller tevoorschijn dan voorheen.
De band bestaat uit zangeres/gitarist Nikola Runjavec, bassist Branimir Kuruc en drummer Vedran marinko Komlen. De vocalen van Runjavec kunnen behoorlijk varieren, te vergelijken met een spectrum waarbinnen Geddy Lee, Robert Plant en Jack White zingen.
De nummers op het album hebben allemaal de naam van één van de band’s helden. Iedere held heeft in uniek pad te gaan om zijn of haar doel te bereiken. Sommige zijn beroemd maar de insteek is dat het grappig en apart klinkt. Zo is Dolly Parton in één van de nummers haar apen aan het scheren, en als je je dat voorstelt ziet dat er erg grappig uit. Het doel van de band is voor om niet conventioneel over te komen, maar af en toe een keer catchy is dan wel weer toegestaan. Het nummer Jude’s Got Another heeft een bizarre clip vol met katten, kalende Russische gangsters en vluchtige chemische verbindingen. Dit wordt gecombineerd met stevige riffs en sterke vocalen. Het gaat de band er om dat je danst alsof niemand naar je kijkt.
De nummers hebben invloeden vanuit de glamrock, maar ook uit de blues en de heavy rock. In iets langer dan een half uur hoor je een gedreven band, sterk hechtend aan een eigen geluid. In elf nummers weet de band zichzelf goed te profileren. Het is af en toe even wennen bij wat nummers, maar na een paar keer goed luisteren is de conclusie dat dit wel een behoorlijk goed album is.