Thenighttimeproject – Pale Season

Vanuit Zweden komt een aantal uitstekende bands die melancholische metal spelen. Voor mij zijn dat bijvoorbeeld Opeth, Katatonia en Soen. Twee ex-leden van Katatonia, namelijk gitarist Fredrik  en bassist Mattias Norrman, hebben hun krachten nu gebundeld met zanger/gitarist Alexander Backlund en drummer Jonas Sköld die vorig jaar met hun band Letters From The Colony uitstekend voor de dag kwamen met het album Vignette. Het project dat zij samen vormen noemen ze Thenigttimeproject en melancholic staat bovenaan in de karakteristieken van de band. Met dit kwartet heeft Zweden, zoals In Flames de Gothenborgsound heeft gelanceerd, het genre Swelancholic metal inhoud gegeven.
Het tweede album Pale Season laat een mooie samensmelting horen tussen deze muzikanten waarbij gevoel, melancholiek en emotie netjes worden neergezet.
Hound is een mooie kennismaking met het subtiele geluid van Thenighttimeproject. Slechts begeleid door gitaar weet zanger Alexander een gevoelige snaar te raken met zijn warme stemgeluid dat zowel krachtig als ingetogen op je af wordt gestuurd. Als vanzelf loopt Hound over in Rotting Eden waarin het gitaargeluid meer versterkt naar voren wordt geplaatst en drummer Jonas met iedere slag werkt naar een melodieus vervolg dat in een aantrekkelijk ritme neergezet is. De zang is voorzien van wat langere klanken waarmee de intensiteit en melancholie gevoed worden. Wanneer een pauze in dit muzikale paradijs zich nestelt zorgt in het meer krachtige vervolg een kleine gruntpartij voor een welkome krachtexplosie. Wat aan blijft spreken is de melodieuze zangmelodie in de refreinen waarbij Alexander laat horen dat hij op vele fronten succesvol is. Binary heeft wat meer snelheid mee gekregen. Alle elementen vragen hier aandacht maar bieden elkaar mooi evenwicht en de overeenkomsten met Soen zijn duidelijk aanwezig. Een gevoel/idee dat ook in Embers naar boven komt drijven. Een snufje Soen komt daarnaast in Anti Meridian terug. Dat ligt voornamelijk in de zangmelodie. Muzikaal moet ik weer meer denken aan de gevoelige muziekstukken van Opeth. Juist die combi zorgt voor een afwisselend sfeerpalet.
Final Light hoort met zeveneneenhalve minuut tot de langere composities van Thenighttimeproject. Het heeft alle elementen in zich om van begin tot eind te overtuigen. Het accent ligt hier sterk op de muzikale omlijsting dat krachtig en vol is neergezet en voldoende afwisseling biedt in rust en kracht. Het drumgeluid van Jonas is een belangrijke factor in de intensiteit van het geheel. Het riffgeluid heeft daarbij ook de ruimte om soms zwaar gespeeld te worden, maar daarnaast ook rustig subtiel ondersteunt.
In titelnummer Pale Season is het juist het drumgeluid dat wat subtieler is neergezet. Dat past uitstekend in het meer ingetogen karakter van de compositie. De coupletten klinken mooi, eenvoudig en helder en met gedetailleerde precisie wordt er een bepaalde spanning opgebouwd die de aandacht opeist.
Naar het einde van het album start Signals In The Sky relatief zwaar maar een gevoelig gitaargeluid stuurt het geheel een compleet andere richting op. Voor Signals In The Sky heeft de band gebruik gemaakt van het stemgeluid van Heike Langhans van Draconian. Haar stem geeft de compositie een wat Keltisch karakter mee. Haar ragfijne geluid wordt ondersteund door een noodzakelijk minimum aan gitaarspel. Bijna gehypnotiseerd door deze compositie vraag ik wel af waar mijn voorkeur lig qua zang. En ik kan niet zo goed kiezen. Heike heeft een prachtige stem, maar Alexander heeft op Pale Season laten horen dat hij zeker niet onderdoet voor de gevoelige klanken van Heike. Daarbij zet hij zichzelf als zeer veelzijdig zanger neer.
Na Anti Meridian sluit Meridian het album af. Geen twijfels meer over de zang want Meridian is een muzikaal gevoelsstuk. De melodie of het ritme is ondergeschikt aan de beleving en zo sluit Thenighttimeproject een prachtig album in stijl af.
Dit tweede album van de Zweden is mijn kennismaking met de band en ik ben blij met deze kennismaking en hoop van harte dat dit mag uitdraaien op een lange vriendschap met dit melancholische gezelschap.