Theo Sieben – Delphinidin

Het lijkt wel alsof de americana in Nederland elk jaar beter wordt. Albums vol prachtig authentieke americana zonder dat daar trucjes aan te pas komen. Vorig jaar waren er bijvoorbeeld Jura en Jack Hustinx & The Southern Aces, en dit jaar is er met Theo Sieben’s Delphinidin al een prachtig album uitgekomen.
Sieben schreef eerder al muziek voor film, dans en theater en toerde met Henny Vrienten, Jelle Paulusma en Bertolf. Delphinidin is zijn derde soloalbum. Op vijf van de twaalf tracks is Sieben solo te horen, terwijl op de meeste tracks National resonatorgitaren te horen zijn. Dat zijn de gitaren die vaak bij Delta blues werden gebruikt, simpelweg omdat je met een resonatorgitaar meer volume had dan met een akoestische gitaar. Zeker in de tijd dat versterkers ongewoon of gewoon afwezig waren was dat een goede eigenschap. De specifieke bouw van de diverse resonatorgitaren, met veel metaal, zorgde ook voor een ander geluid en dat is de reden dat ze met name in blues en americana nog veel worden gebruikt.
Verder zijn er ook instrumenten als een pomporgel, blazers (onder wie CCC Inc’s Joost Belinfante), fiddle (Judith Kolen, ook zang op “Jesus Is A Mighty Good Leader”, een Skip James-cover), mandoline, banjo en – heel opmerkelijk – een überhippe Kaoss Pad op “Science Blues”. Het loopt uiteen van ingetogen tracks met alleen gitaar en zang, tot springerige songs als “Get Yer Ticket” en “Bumpy Road Blues”, deltablues en New Orleans. Vaak worden de blazers juist gebruikt voor traag achter zang en gitaar meelopende partijen in plaats van uitbundige, schetterende partijen. Een opvallende keuze die erg goed uitpakt. Opmerkelijk qua onderwerp is de murder ballad “The Killing Of Dimebag”. Inderdaad, over de moord op “Dimebag” Darrell Abbott van Pantera. Toch een heel ander genre. Het is een prachtige song, met een passend spookachtige mondharmonicapartij.
Normaal gesproken zou je bij deze instrumentatie verwachten dat alle nummers met weinig instrumenten trager en ingetogen zouden zijn en die met veel instrumenten springerig en vrolijk. Dat is niet per definitie het geval op Delphinidin. Het zegt veel over de kwaliteiten van Sieben en zijn band. Het maakt ook dat – hoezeer de basis ook wordt gevormd door de National gitaren en de fraaie stem van Sieben – de dynamiek voortdurend verschuift. De details zorgen daarbij steeds weer voor de eigenheid van de song.
Sieben mag dan relatief onbekend zijn, hij laat op Delphinidin horen bij de top van de vaderlandse americana te horen. Wat ik al zei, authentiek zonder trucjes. En verdomd goed.
Voorafgaand aan de festivals is Sieben de komende week te zien in een aantal Live In Your Living Room-concerten.
[youtube id=”NSC1ZEdjAnc”]
Theo Sieben website