De Ierse band Therapy? is bezig met een akoestische tour. Onder de noemer Wood & Wire wordt ook de 013 in Tilburg aangedaan. Het is een semi-seated show en dat wil zeggen dat de Jupiler-zaal grotendeels zal volstaan met stoelen. Tevens is bekend gemaakt dat de band twee sets van een uur zal spelen. Dat klinkt als een hele uitdaging, want Therapy? is toch maar bekend van die ene hit?
Bij binnenkomst van de zaal komt men direct in de juiste sfeer. Er staan wat kaarsjes op het podium en naast het kleinere drumstel staan er stoelen klaar voor de andere twee bandleden. De rijen met stoelen voor de bezoekers worden gretig ingenomen en al snel is elke stoel bezet. Dichterbij de band kun je eigenlijk niet zitten. Achter de rijen met stoelen is er ook voldoende plek om een gewone staplek te bemachtigen en ook het balkon is open, waardoor niet iedereen verplicht is om een “seated” evenement mee te maken. Hierdoor is de sfeer wat opener dan bij een theaterconcert, waarbij iedereen een vaste plek heeft. Als iedereen zijn/haar plek heeft ingenomen doven de lichten en komt de band het podium oplopen.
Tilburg wordt vervolgens getrakteerd op een meer dan vermakelijke avond. Zanger Andy van Therapy? vertelt hoe de avond in elkaar steekt en wat we ongeveer mogen verwachten. Daarbij schroomt hij zich niet om direct zich uit te laten over de politieke situaties die nu spelen. Ze zijn tegen Trump en ook tegen de Brexit. Het draait natuurlijk wel om de muziek en de heren trappen af met Trigger Inside. De sfeer zit er meteen in en het is apart om te horen hoe rockmuziek met een akoestisch sausje is overgoten. De teksten komen veel meer tot hun recht en het publiek zingt direct mee. Dat geldt zeker als Therapy? Our Love Must Die inzet. Om nogmaals het ongenoegen uit te spreken over de presidentsverkiezingen wordt Disgracelands ingeluid door af te tellen met “One Two… and Fuck Donald Trump”. De band uit Ierland is al heel wat jaren actief en heeft de nodige avonturen meegemaakt. Therapy? doet vanavond een boekje open en vertelt heel wat grappige anekdotes tussen de nummers door. Normaliter is hier tijdens een normaal concert weinig tijd voor en begint het publiek zich dan te roeren, maar nu wordt aandachtig geluisterd en veel gelachen. Ja, de jaren Therapy? zijn doorspekt met de nodige Sex, Drugs en Rock ‘n Roll. De eerste set van vanavond is gevuld met veel oude nummers en b-sides. Of zoals ze zelf grappen: “In the second set we will play a medley of our greatest hit”.
De band verlaat na een uur het podium en neemt een korte pauze. De zaal is in opperbeste stemming en tijdens de pauze wisselen bezoekers met elkaar heel wat concertverhalen uit. De meeste bekende nummers blijken voor de tweede helft bewaard. Als de heren hun optreden vervolgen wordt er afgetrapt met Stories, een single van het Infernal Love-album. Infernal Love en Troublegum zijn veruit de meest bekende albums van Therapy? en de nummers die hiervan dan ook vandaag de revue passeren krijgen de meeste response. Er wordt volop meegezongen en het gejuich na de nummers wordt ook steeds groter. Wie had er ooit gedacht dat de akoestische versies zo’n mooie uitwerking zou kunnen hebben. De sfeer die wordt neergezet doet denken aan de tijden van MTV Unplugged, waarbij artiesten de uitdaging kregen om hun hits uit te kleden en er zo iets unieks van moesten maken. Het heeft ook wat gezelligs, mannen die liedjes vertolken op gitaar, slechts een knisperend kampvuur of haardvuur ontbreekt nog. Zoals aangekondigd mag de “hit” Diane niet ontbreken en wederom wordt er volop meegezongen. Dit spoort de band ook aan. Men hoort het publiek graag klappen, meezingen en neuriën. Sommige nummers blijken namelijk net iets te missen in een akoestische uitvoering, maar daar helpen de bezoekers graag aan mee om dat gat op te vullen. Het is dan ook een meer dan geslaagde avond die wordt afgesloten met Screamager. Een avond zoals deze mag altijd langer duren, maar ditmaal zit er geen toegift meer in het vat. Des te grotere reden voor de band om dit avontuur in de toekomst een keer over te doen…….
Foto’s door Patrick Spruytenburg – Rockportaal.nl