Het weekend kan bijna niet beter beginnen met een optreden van de Zweedse symfonische metalband Therion in de Maassilo in Rotterdam. De organisatie is in handen van Baroeg, welke een van de zeven zalen van deze evenementenlokatie heeft afgehuurd aangezien Baroeg zelf ietwat te knus is voor zo’n grootse band. Ik ben nog nooit eerder in de Maassilo geweest en ben erg benieuwd hoe deze voormalige graansilo, gebouwd in 1910, er van buiten en binnen uitziet en hoe deze dienst doet als concertzaal. Ik ben een beetje bang dat ik te laat kom wanneer mijn routeplanner aangeeft dat ik dwars door het centrum van Rotterdam moet rijden richting Maashaven-Zuid. Het is een leuke route, maar deze geeft inderdaad de nodige oponthoud. Op het tijdstip dat de eerste band gepland staat om te beginnen parkeer ik mijn auto en sluit achteraan in de rij wachtenden voor de ingang van de silo.
Eenmaal binnen blijken band- en crewleden nog altijd bezig te zijn met soundchecken. Het blijken de bandleden te zijn van Ego Fall, die als tweede band zijn geprogrammeerd. Hierdoor lijkt het alsof het optreden van de 1e band is geschrapt. De leden van de 1e band, Imperial Age, zijn nog in geen velden of wegen te bekennen, maar uiteindelijk verschijnen ze dan toch op het podium. De backdrops van Ego Fall worden terzijde geschoven en de bandleden van Imperial Age treffen nu de voorbereidingen voor hun optreden. Niemand van de band heeft haast, alsof het de normaalste zaak van de wereld betreft. Het eerste optreden begint zodoende pas een uur en een kwartier later dan gepland! Het is onvermijdelijk dat her en der songs van de setlists van alle bands moeten worden geschrapt.
De Russische symfonische metalband Imperial Age mag mee op deze tour van Therion nadat Christofer Johnsson, gitarist en oprichter van Therion, hun cover van het nummer To Mega Therion hoorde. Hij was diep onder de indruk en vond dit de beste Therion-cover die hij ooit had gehoord. Wanneer Imperial Age eindelijk met het optreden begint, is het geluid eigenlijk nog niet goed. Het geluid staat te hard, wat te veel galm geeft in een niet zo’n volle zaal zoals deze. Daarnaast is de afstelling van de zang van de sopraan Alexandra Sidorova niet in balans, waardoor deze in het begin in het niet valt temidden van het gitaargeweld en even later juist te veel overheerst. Toch probeert de band er wat van te maken en laten zich niet van de wijs brengen. Toetsenist Alexander “Aor” Osipov blijkt ook over een aardig krachtige operastem te beschikken en hij vormt zo een mooi duet met Alexandra. De bandleden hebben er in ieder geval plezier in en zo wordt het nog best een vermakelijk half uurtje.
De ombouwtijd voor de volgende band duurt ook veel langer dan gepland waardoor de uitloop uiteindelijk wordt verlengd tot maar liefst twee uur! Echter wordt dit snel vergeten wanneer de volgende band zijn entree maakt. De Chinees/Mongoolse metalcore band met folk elementen Ego Fall is aan de beurt. Ik maak voor het allereerst live kennis met de traditionele muziek uit deze streek wanneer bassist Chaoluomeng het akoestische intro start op een echte Mongoolse paardenkopviool. Daarna komen de andere bandleden het podium op en allen zijn gehuld in traditionele Mongoolse kledij. Dit alles is echter geen voorbode van een sereen optreden. Integendeel! Al snel gaat de beuk erin met stevig drum- en gitaarwerk en zanger Chao Yu die er lustig op los schreeuwt en grunt. Hij maakt op een leuke manier contact met het publiek. Niemand heeft enig idee waar hij het over heeft, omdat het allemaal in het Chinees en Mongools is, maar dat deert het publiek niet. De handen gaan massaal de lucht in en er wordt stevig geheadbangd. De zaal loopt al snel een stuk voller. Tegen het einde van het optreden bespeelt Chaoluomeng de tsuur (Mongoolse fluit) en wat ook erg interessant is, is dat enkele bandleden de traditionele Mongoolse boventoon-keelzang machtig zijn. Toevallig had ik hier vrij recent nog iets over gezien op televisie. Om deze specifieke keelklanken te kunnen uiten moet zeer veel worden geoefend. Ondanks dat we met z’n allen natuurlijk voor Therion komen vinden we het best jammer wanneer Ego Fall klaar is met het optreden. Chao Yu roept tot slot: “We are…!” waarop het publiek “Ego Fall!” schreeuwt.
Gelukkig gaat het daarna een stuk sneller met ombouwen en binnen een kwartier staan de bandleden van de occulte classic rock band Luciferian Light Orchestra klaar om te spelen. De band is een nieuw project van Therion-gitarist Christofer Johnsson. Tijdens het optreden neemt hij de gitaarpartijen voor zijn rekening en verzorgt de bassist van Therion de baspartijen. Beiden komen gemaskerd op. Zangeres Mari Karhunen is een sensuele verschijning en beweegt ook als zodanig op het podium. Met haar lichte, zwoele stem geeft ze een mysterieus tintje aan het seventies rock bandgeluid. De band zet een degelijke, strakke rockshow neer en inmiddels is het geluid ook een stuk beter in balans.
Ook de ombouw voor Therion verloopt gelukkig vlot, waardoor de uitloop inmiddels is teruggebracht tot anderhalf uur. Voordat de band begint, deelt een medewerker van Baroeg mede dat degenen die met het openbaar vervoer zijn gekomen er wel rekening moeten houden dat ze wel op tijd moeten vertrekken als ze de laatste ritten willen halen. Voor de meesten betekent dit dat ze ongeveer de helft van het optreden moeten missen. Voor degenen die wel kunnen blijven is het een opluchting dat de band slechts één nummer van de setlist heeft geschrapt. De band kondigt aan géén nieuw album te hebben, maar gewoon zin te hebben om te spelen en zeggen al veel te lang niet meer in het mooie Rotterdam te zijn geweest. In de loop der jaren heeft de band regelmatig bandwisselingen ondergaan. Ik ben benieuwd wat de voor mij nieuwe bandleden laten zien en horen. Zoals vanouds is het weer een bont gezelschap dat het podium betreedt. Zanger Thomas Vikström maakt sinds 2009 deel uit van de band. Hij blijft een imposante verschijning en dat gecombineerd met een krachtige rockstem met klassieke inslag zorgt hij voor een theatrale sfeer. Sinds kort zingt zijn dochter Linnea ook mee in de band en verzorgt samen met haar een gevoelig duet. Zij heeft een wat punkrock-achtige uitstraling en zweept regelmatig het publiek op. De operavocalen worden sinds kort verzorgd door Chiara Malvestiti. Ze lijkt nog wat onzeker over te komen, maar met de tijd zal de ervaring vanzelf komen. Met haar stem zit het in ieder geval wel goed. De setlist begint met maar liefst 4 nummers van het album Theli. Daarna volgt een mix van nummers van diverse albums waarvan naar ik heb begrepen enkele nummers nooit eerder zijn gespeeld. Tijdens Mon Amour, Mon Ami verschijnt Mari Karhunen op het podium en speelt hierin het slachtoffer van Thomas. Natuurlijk mogen de publieksfavorieten Lemuria en de toegift To Mega Therion niet ontbreken. Ondanks de forse uitloop heeft de band zo toch nog bijna 2 uur lang gespeeld en hebben de fans die de hele show hebben kunnen bijwonen dik waar gekregen voor hun geld.
Met deze optredens in de Maassilo hebben de bands de aftrap gedaan van hun huidige tour. De stroeve start van de band Imperial Age is ze hierbij vergeven, maar het is wel te hopen dat gedurende de tour vordert het geheel een meer geöliede machine gaat worden. Dat is wel zo prettig voor zowel de bands als de zalen als het publiek uiteraard.
Setlist Luciferian Light Orchestra: Dr. Faust On Capri – Church Of Carmel – Eater Of Souls – Where The Lilies Grow – Venus In Flames – Taste The Blood Of The Altar Wine – A Black Mass In Paris – Dante and Diabaulus
Setlist Therion: Ginnungagap – Schwarzalbenheim – Nifelheim – Vanaheim – Melek Taus – Invocation of Naamah – Cults of the Shadow – The Siren Of The Woods – Wine Of Aluqah – Morning Star – Black Diamond – Black Fairy – Mon Amour, Mon Ami – Kings Of Edom – The Dreams Of Swedenborg – Lemuria – The Invincible – Son Of The Staves Of Time – Encore: The Rise of Sodom and Gomorrah – To Mega Therion