Thorium – Rockfesthall (Hamme-België)

Thorium is de nieuwe band van drie voormalige leden van de legendarische Belgische heavymetalband Ostrogoth. Tom Tas, Dario Frodo en Stripe hadden Thorium gestart als zijproject, voor muziek die niet helemaal bij Ostrogoth paste, en werkten intussen ook aan nummers voor een nieuw Ostrogoth-album. Tot ze door de rest van die band aan de deur werden gezet. Die ‘Ostrogoth-nummers’ hebben ze herwerkt tot Thorium-nummers en die komen – samen met  Thorium-materiaal – binnenkort uit op het eerste album van de nieuwe band. En die nummers brachten ze ook op het feest van motorclub Black Hawks in Hamme (B), op zondag 20 mei. Vandaar dus dat Thorium zijn liveset opende met de track (We Are) Ostrogoth. Geen knipoog, geen sneer, maar gewoon een nummer over een koninkrijk ergens in Europa in de derde en vierde eeuw na Christus.
 
Na het Tribute To Wizz-Festival was dit nog maar de tweede keer dat Thorium live optrad. Behalve uit de gitaristen Tom Tas en Dario Frodo en bassist Stripe bestaat de band nog uit drummer Louis Van der Linden (die samen met Tom Tas ook nog in 23 Acez zit) en de Nederlandse zanger David Marcelis. Die kan je nog kennen van tal van bands als Black Knight, Lord Vulture, Conquestador en Methusalem. Hij heeft een moordstrot die perfect past bij de klassieke heavymetal van Thorium.  Op het podium is het soms nog wat zoeken naar zijn plaats tussen die anderen, die al een paar jaar samen spelen, maar dat komt goed als de band wat meer routine krijgt. Marcelis en ook Stripe hebben heel wat présence op het podium en weten hoe ze het publiek moeten bespelen.
 
Thorium brengt iets tussen powermetal en klassieke heavymetal, met gitaarsolo’s en breaks die soms wat aan progmetal doen denken. Het enige wat nog een beetje ontbreekt bij Thorium, zijn makkelijk meezingbare refreinen. Godspeed komt binnenkort uit als single en die zou het goed moeten doen bij een brede groep van metalfans. Four by Number, Four by Fate (het oudste Thorium-nummer) is een heel lang uitgesponnen progmetalopera in vier of vijf bedrijven, met een telkens weerkerend stukje akoestische gitaar als contrast voor het gitaargeweld in het nummer. Een knappe compositie en ook zonder haperen gebracht. Marcelis haalt de hoge noten makkelijk en houdt ze ook makkelijk aan en de band staat als geheel met veel trots en tevredenheid op het podium. In de toegift brachten ze nog puike versies van Painkiller van Judas Priest en Motorcycle Man van Saxon, al hadden die voor het publiek best wel wat vroeger in de set mogen zitten om de aandacht erbij te houden.
 
Thorium schiet nog maar pas uit de startblokken en heeft nog een lange weg af te leggen, maar het is mooi dat ze geen stappen overslaan om daar te geraken. Dus eerst maar wat kleinere shows en wat fanbase opbouwen. Zo blijft het wel het langst duren.
 
Albion mocht daarna het podium op. Een metalcoverband, maar wel eentje met liefst zes muzikanten en daar bovenop nog een zanger die in stembereik en -volume niet moet onderdoen voor David Marcelis. Ze kennen bij Albion hun klassiekers en ze brengen ze met de glimlach en toch heel minutieus: Balls To The Wall van Accept, Antisocial van Anthrax, Holy Diver van Dio, TNT van AC/DC, Enter Sandman van Metallica, Links 2 3 4 van Rammstein, Rock You Like A Huricane van de Scorpions, Fear Of the Dark en Hallowed Be Thy Name van Iron Maiden, Electric Eye van Priest, … het feestje van de herkenning duurde bijna eindeloos. Albion bestaat bovendien uit doorwinterde muzikanten die behalve foutloos spelen ook voor flink wat sfeer kunnen zorgen.  Soms moet een avondje livemuziek niet meer zijn dan dat.