Met Unspoken weet Through the Silence meteen mijn aandacht te trekken. De toetsen met daarbij het steeds harder wordende gitaargeluid is fantastisch. Ik zit dan al te wachten op de uitbarsting die moet gaan ontstaan, maar deze blijft helaas uit. Het begin van Salvation is niet helemaal wat ik ervan verwachtte. Het is wederom niet een climax waarop ik zo had gehoopt.. De rest van het nummer zit wel goed in elkaar. De balans tussen hard en zacht is erg goed en sterk uitgevoerd. Dawn of Sorrow laat daarna van zich horen. Through the Silence heeft als kenmerk dat er in elk nummer een erg sterke groove zit. In de hierna volgende nummers Fallen, Golden Compass en Odium is dit ook goed te horen. De nummers hebben ook gemeen, dat er steeds goed wordt opgebouwd, met als eindresultaat toch een uitbarsting. Dat is wat ik graag hoor!
Through the Silence heeft een met Debt Of Words een fantastische debuut EP gemaakt, waar ik het warm krijg van de vele heerlijke riffs, grooves en andere muzikale bombasten. Een puike band, die voor fans van Caliban en Killswitch Engage zeker een aanrader is om een keer te luisteren. Ik zou zeggen, ga zo door en Boa Sorte.
