Moore vertoeft vooral in Europa en sinds kort heeft hij Londen als uitvalsbasis. Het nieuwe By The Fire is zijn zevende solo-album. Wie tuk is op de weerbarstige noiesrock met overstuurde gitaren van Sonic Youth, vindt hier een paar parels als Cantaloupe en Hashish. Niet toevallig zijn dat de singles van het album. They Believe In Love (When They Look At You) is in de eerste minuten best genietbaar voor de fans van het oude werk, maar ontspoort dan een beetje in een gebrek aan nieuwe ideeën.
Voorts heel wat aardige alternatieve, beetje lo-fi rock die echte Sonic Youth-fans waarschijnlijk maar wat gewoontjes zullen vinden (Calligraphy, Dreamers Work). Breath, Siren en Locomotives zijn heel lang opgerokken stukken lo-fi rock en noise die door een gebrek aan muzikale variatie en een gebrek aan lyrics niet altijd even hard kunnen overtuigen. Moore weet dat goedgemaakt op afsluiter Venus: ook een flinke lap (in minuten uitgedrukt) en dan nog helemaal instrumentaal, maar toch wat boeiender. Doet soms wat denken aan de instrumentale postmetal van Amenra.
Wat ook opvalt is dat Moore voor slechts twee van de tracks op dit album de lyrics zelf heeft neergepend. De andere zijn van de hand van Radieux Radio. In interviews omschrijft Moore die als een Britse transgender dichter, maar op internet is over deze poëtische zielsverwant bijzonder weinig te vinden. Misschien is het wel een alter-ego van Moore zelf. Het maakt ook niet zo gek veel uit. De lyrics zijn zelden de belangrijkste reden om een album van Thurston Moore aan te schaffen.
Een fijn album voor wie met weemoed terugdenkt aan de hoogdagen van Sonic Youth. Thurston Moore toont op By The Fire dat hij het ‘vuur’ van vroeger nog steeds in zich heeft, maar tegelijk verzandt hij al eens in kampvuur-pastiche van zichzelf.