Er wordt meteen ten strijde getrokken met Absolute Genocide. Het nummer start rustig met een gitaarintro. Een intro dat we tijdens de rest van het album vaker zullen tegenkomen. Tevens een intro dat (langzamerhand) ontploft in een vet uptempo stuk. Een prima start van het album. Andere nummers waarin het gitaarintro van cruciaal belang is zijn bijvoorbeeld: Light Bearer, titelnummer Holy War en Emptiness. Het gitaarintro zal later veranderen in razendsnelle riffs met daarbij een portie blastbeats. Het leuke aan het album is daarnaast de balans van deathmetal en metalcore/hardcore die er tussen de nummers is, maar ook binnen de nummers zelf. Dit komt goed naar voren in onder meer Fur And Claw en Child Of Sorrow. Zo start Fur And Claw met een ongenaakbare metalcore riff, terwijl Child Of Sorrow met een goede deathmetal riff van start gaat, die mij een beetje aan Behemoth doet denken. Als metalcoreliefhebber word ik altijd erg blij van een vette breakdown. Gelukkig laat Thy Art Is Murder mij niet in de steek en worden er in Violent Reckoning, de eerder genoemde nummers Holy War en Fur And Claw, en slotnummer Naked And Cold met de nodige breakdowns gespeeld. Heren bedankt hiervoor.
Met het nieuwe album Holy War is Thy Art Is Murder weer een traptree omhoog geklommen. Het ontzettend sterke drumwerk van Lee Stanton, de vette riffs van gitaristen Sean Delander (tegelijkertijd ook de bassist) en Andy Marsh en dat alles bij elkaar gebruld door zanger CJ McMahon. De beklimming gaat door en zal niet stoppen totdat het hoogste punt bereikt is.
