De Belgische rockband Tien Ton Vuist had even een pauze genomen in het geven van concerten. Het album Break A Sweat slorpte blijkbaar heel wat tijd en energie op. Het releaseconcert in hun hometown Oudenaarde had daardoor iets van een ontlading die al te lang op zich heeft laten wachten.
Een album uitbrengen is op zich al wat gedateerd. Je moet als jonge band meer bezig zijn met je streamingstatistieken. Tien Ton Vuist is dan misschien ook niet meer zo piepjong. Ze maken nog wel een album, maar dan enkel digitaal. Ooit begonnen ze als duo met enkel zang, gitaar en drum en nu zijn ze ontpopt tot een mooie viermansvlinder met bas, drum, twee gitaristen, zang, backings en zelfs een stukje synths.
We hielden wel van het vroegere duo-opzet. De vegrelijking met Black Keys en Equal Idiots lagen dan maar voor het oprapen en dat was misschien wel zo makkelijk. Nu we Tien Ton Vuist op volle sterkte beleefd hebben, moeten we dat oordeel bijschaven. Meer kan ook mooier zijn. Er is niet alleen meer volume, ook meer power en energie, meer overtuigingskracht, meer grinta.
Stijn is al even een goede aanwinst op drums. Pepijn is als nieuwkomer nog niet zo heel podiumvast en hij blijft liefst nog wat uit de schijnwerpers, maar we zien het wel goed komen. Het publiek zingt halverwege het optreden luid ‘Pepijn is van ons’. Als stonden ze in de tribunes van PSV Eindhoven en was Pepijn de nieuwe rechtsvoor die net gescoord heeft.
Met de nieuwe bezetting is de rolverdeling bovendien iets duidelijker geworden. Van de oprichters is Tijl voortaan de master of ceremonies die alles in goede banen leidt en Nikki is eerder de aangever. Met z’n vieren zorgen die van Tien Ton Vuist voor een wervelwind van power en energie. Een voorprogramma was er niet, net als bij de voorstelling van de EP Bidole zoveel jaren eerder in dezelfde zaal.
Al bij het eerste nummer verzamelt zich een meute jongelui die aan een wilde pogo beginnen. Bij het tweede nummer gaan de T-shirts uit en worden de zowat twintig lijven en veertig armen één wriemelend kluwen. Moshen, een circle pit, een wall of death, crowdsurfende en stagedivende dames, … het kon niet op. Tien Ton Vuist laafde zich gretig aan alle energie die uit het publiek stroomde.
Alle nummers van Break A Sweat komen aan bod op dit releaseconcert (enkel My Mind haalde de setlist niet). Wij hielden in de live-uitvoering in Oudenaarde het meeste van Antisocial, Bad Reputation en World Did You Miss Me. Aanvullen deed Tien Ton Vuist met ouder werk als Asking U Y, Best Plan Ever en My Dog Is Waiting. Naarmate het concert zijn climax bereikt, schudt Tien Ton Vuist steeds meer het Kings of Leon-jasje af en komen de smerige demonen van Nirvana oprukken. Na Neon Lights gaan de zaallichten alweer aan. Geen toegift? Het vat met energie is leeg, zowel bij de band als in de zaal.