Tillian – Lotus Graveyard

Tillian is een nieuwe progressieve metal band uit Tel Aviv (Israël). Initiatiefneemster van de groep is zangeres Leah Marcu. In 2014 begon ze te werken aan een solo-album geïnspireerd op haar persoonlijke onrust en haar achtergrond in psychologie en mystiek. Gaandeweg de jaren veranderde het soloproject in een band die inmiddels uit zeven leden bestaat. Vanaf 2017 werkte men vooral regionaal en binnen Israël aan bouwen van een reputatie. Dat deed men onder meer door theatrale live shows en het uitbrengen van twee singles. Hierdoor groeide de fanbase waarna sociale media de rest deed. Dat resulteerde in 2019 in het uitbrengen van het debuutalbum Lotus Graveyard.
Het geluid op Lotus Graveyard is een smeltkroes van veel stijlen. Progressieve rock en metal, symfonische metal, maar ook klassieke, keltische en oosterse invloeden zijn hoorbaar. Er is een variatie van (vervormde) gitaren en beukende drums tot zachte akoestische piano- en cello-stukken, die vrijwel allemaal ondersteund worden door achtergrond toetsen. Magenta, Ayreon, Pain Of Salvation en Kate Bush zijn de belangrijkste inspiratiebronnen. Maar bovenal draait alles om de imposante vocalen van Leah Marcu. Haar stem heeft veel weg van die van Kate Bush. En heeft ook een enorm bereik die niet zou misstaan in musicals en zelfs opera. Regelmatig verlaat ze de geplaveide paden en lijkt het alsof ze een eigen weg zoekt. Haar bandleden vervolgens in verbijstering achterlatend. Ik vroeg me ook continue af wie nu de leiding had, de band of de zangeres. Maar dat maakt dit schijfje ook zo verrekt boeiend om naar te luisteren.
Ik laat enkele nummers kort de revue passeren. Reborn is hoofdzakelijk vocaal, terwijl het overwegend rustige Touched gelaagde akoestiek kent met een afwisseling van cello en ferme gitaarriffs. De bombastische en theatrale kant van Tillian openbaart zich op Frozen Sun. I’m Too Close is een symfonische rock ballad die gaat over fundamentele conflicten tussen mensen: de noodzaak om dichtbij te komen en gezien te worden versus de angst om de magie van het anderszijn te verliezen en de vrijheid om een vreemdeling te zijn.
Diverse nummers hebben een oriëntaalse invloed, met Moonlight Dancer als het meest voor de hand liggende voorbeeld. Black Holes daarentegen is progressieve metal en toont de heavy kant van het album met weer die oosterse invloeden en een van de spaarzame toetsen solo’s. Het nummer gaat over een dans met een innerlijke demon en de noodzaak om hoop te vinden door persoonlijke strijd. Love Or Heaven komt dankzij de stevige vocalen in de buurt van landgenoten Orphaned Land. Het afsluitende Earth Walker heeft een tedere uitstraling met een krachtige emotionele lading.
In veel gevallen pakt een album met een variatie aan stijlen niet goed uit. Tillian laat op haar debuutalbum horen dat zij de uitzondering op die regel zijn. Vocalen en muziek lijken vaak een eigen weg te gaan, maar op wonderbaarlijke wijze komt alles weer bij elkaar. Leah Marcu vind ik een vocale sensatie. Lotus Graveyard is een album wat gehoord én beluisterd moet worden.