Het Engelse To Obey A Tyrant levert met de EP Frigore Inferni een knap staaltje deathcore af. Het is de opvolger van Omnimalevolent uit 2022 en het derde product sinds de oprichting in 2015.
De kern van To Obey A Tyrant bestaat uit drummer Bruno Clay, gitarist Josh Rushton en zanger Brandon Singleton. In 2020 voegde gitarist James Meade zich bij de band en het jongste lid is bassist Harvey Hockey die in 2022 het stokje overnam van Sam Chatt.
De nieuwe EP is gevuld met zes stevige composities en over de hele linie zet de band een consistent geluid neer waarin variatie bijna vanzelfsprekend en heel welkom aanwezig is.
I, Apollyon walst meteen over je heen en na anderhalve minuut is de stevige breakdown meteen een feit. In Obsidian Sol, dat start met een heel kort klassiek stukje, gaat TOAT vrolijk en energiek door. Ook hier wordt het totale geluid onderstreept met een vette breakdown en pigsqueals. En dan niet eventjes, maar lekker langdurig, waardoor die goed binnenkomen. Brandon getuigt zich hier van een uitermate fijn strotgeluid. Hoewel de compositie al tot de verbeelding spreekt is het einde echt een genot om naar te luisteren. Zwaar en diep sluit de band stevig af waarin ook het drumwerk van Bruno Clay niet onbenoemd mag worden. Zijn spel is een katalysator in het geheel en ook in Frigore Inferni valt het goed op. De band maakte al eerder gebruik van klassieke elementen, maar de Gregoriaanse twist binnen de diepe grunts zijn echt lekker. Ergens blijft die vibe trouwens hangen in Prince Ov Death dat sterk melodisch start en enigszins doet denken aan Septicflesh. De diepe donder blijft nooit lang weg en ook hier is de dieptegorgel prominent aanwezig.
Met Winter’s Rite sluit To Obey A Tyrant in stijl af. Het ritme is goed en de groove raakt precies op de juiste plaatsen. Het is sterk en opzwepend neergezet en tempowisselingen en een sterke melodie laten het geheel vibreren.
De liefhebbers van deathcore kunnen met een gerust hart dit knap staaltje gaan beluisteren. Een EP om geregeld je vingers bij af te likken.