To The Rats And Wolves – Dethroned

Vanuit Essen komt een sextet als een machine over de metal(core) heen walsen. Het luistert naar de naam To The Rats And Wolves brachten via het Arising Empire label het debuut Neverland uit. Een titel die niet toevalligerwijs gekozen is maar aan de basis ligt van hun ‘zijn’. Zoals ze het zelf formuleren: “Just turn off your head and take some time out from the boring daily grind and the growing-up. You’re only young once”.Zelf ben ik gelukkig gezegend met een puberteit die al drie decennia duurt en de metalcore van ToThe Rats And Wolves spreekt me zeer aan.
De band wist al te openen voor bands als We Butter The Bread With Butter, Bring Me The Horizon en Asking Alexandria en dit heeft ervoor gezorgd dat menigeen al besmet is met het ratten-en-wolven-virus. Behalve het ongebreidelde enthousiasme komt dat natuurlijk voornamelijk door de mix van electro, numetal en metalcore.
In Riot weet de band reeds met extreme power in te zetten. De start lijkt bij Slipknot weggelopen terwijl in de nasleep van dit intro vergelijkingen met Papa Roach en Eskimo Callboy gemaakt mogen worden. Vergelijkingen die de intensiteit, gangbaarheid en stupiditeit aangeven, waarbij gezegd moet worden dat To The Rats And Wolves wel hun eigen geluid neerzetten.
Dan weer schurkend aan de nu-metal in The Game, of aan de Linkin’ Park teenagemetalcore in Starting All Over, The Abyss, Love At First Bite of Knights Of Decay, waarbij bij het laatstgenoemde nummer naast de gezellige melodie zeker de breakdown aan het eind je kippenvel doet bezorgen.
To The Rats And Wolves weet binnen de aansprekende melodieën grunts en techno-/electro-elementen naadloos in de composities te verwerken. Misschien komt dit in een nummer als Prototype het best naar voren. Hoewel het nummer enerzijds een lichtvoetig karakter kent liggen er in het nummer een aantal exploderende stukken terwijl de melodie nadrukkelijk aanwezig blijft. Ook titelnummer Dethroned heeft eenzelfde soort ingrediënten. Het nummer is daarbij uiterst dansbaar en met de ‘boer’ aan het eind knipoogt To The Rats And Wolves voor mij naar de gevestigde orde.
Van het begin tot het einde van Dethroned voel je je jong, krijg je energie en kom je erachter met een goed album te maken te hebben. Een album waarin de afzonderlijke composities met succes uit de vijver van diverse metalgenres putten. Ben je een Eskimo Callboy en Butter je je Bread with Butter, kun je dit album niet zomaar terzijde schuiven.