Together Fest ft. Gorilla Biscuits – Effenaar (Eindhoven) 28/02/2016

Ik ben altijd een beetje verbaasd als het bij de eerste band van een package als vanavond zo leeg is in de zaal. Je moet tenslotte betalen voor de hele avond, waarom zou je dan er ook niet de hele avond bij zijn? Voor degenen die pas op het laatst binnen kwamen… De eerste band hebben jullie dan toch echt gemist. Gemist, omdat het de moeite waard was.
Ze komen rappend op, wat natuurlijk een kleine verrassing is voor een hardcore act: het Duitse GWLT. Frontman David Mongoya is echter naast hardcore zanger ook een MC, vandaar dus. Met hun groovende metalcore met hip-hop invloeden zetten ze in ieder geval een origineel optreden neer. Hun waarschuwing dat met het vrezen van andere culturen het begin van heel veel ellende kan ontstaan geeft aan dat ze de juiste waarden en normen hebben voor een hardcore band. David is een opvallende, krachtige frontman die bij zijn speeches overigens laat horen dat het geen noodzaak is om in het Duits te zingen, zijn Engels klinkt perfect.
De tweede act komt van de andere kant van de wereld, het Australische Miles Away. Hun geluid is absoluut wat meer old school hardcore. Opvallend is het leeftijdsverschil tussen de verschillende bandleden. Vooral de bassist lijkt net uit de schoolbanken te komen. Dat is te verklaren omdat het de jongere broer is van gitarist Adam Crowe. Qua kwaliteit doet de jonge Jared het overigens uitstekend. Er lijkt echter wat energie te ontbreken bij zanger Nick. Ik hoop dat wat van de jeugdige energie van Jared op hem zal overspringen in de toekomst.
Mijn persoonlijke favoriet van de avond Touché Amoré is dan aan de beurt. Gelukkig stelt de band uit Los Angeles niet teleur. Het optreden lijkt wat speelser en energieker dan wat ze op hun albums laten horen, iets wat dit optreden alleen maar interessanter maakt. De mix van spoken (screamed?) word en vette hardcore riffs in de traditie van Being As An Ocean en Dispute slaat aan bij de kleine groep fanatieke fans bij het podium. Het is wel duidelijk dat deze band erg trouwe fans heeft die werkelijke alle nummers mee weten te schreeuwen wat frontman Jeremy ook regelmatig laat bevestigen door zijn microfoon even uit te lenen.
Na een kort gast optreden bij de set van Touché Amoré laat dan Jeffrey Eaton horen dat zijn band Modern Life Is War niet onder hoeft te doen voor de energie van de mannen uit Los Angeles. Jeremy stuitert energiek over het podium en zoekt regelmatig effectief interactie op met het publiek. Hij doet nog een mooie oproep aan de jonge mensen in het publiek om zich bezig te houden met de scene, door fanzines, een band te starten of wat dan ook. Touché Amoré’s Jeremy mag dan op zijn beurt ook nog een gast optreden doen met Modern Life Is War. Kijk, daarom heet het dus Together Fest.
Bij de laatste band, The Gorilla Biscuits uit New York is het dan toch echt druk in de zaal. Ik spot journalist Leon Verdonschot achter in de zaal die duidelijk weet te genieten van deze legendes, net als ex-Heideroosjes frontman (nu Effenaar’s programmeur) Marco Roelofs. Die aanwezigheden laten maar weer eens zien hoe belangrijk deze band was voor de hardcore.
Een tienjarig ventje doet de intro door op zijn trompet het begin van New Direction te blazen, waarvoor hij veel respect krijgt van zanger Anthony. Dan volgt een aaneenschakeling van old school hardcore die zelf een paar grijzende heren de moshpit in lokt. Even gaan we 25 jaar terug in de tijd en Anthony laat zien dat misschien wat ouder is dan de andere frontmannen van de avond, maar zeker nog zo energiek.
We waren getuige van een legende en zijn nalatenschap. Een bijzondere avond voor elke hardcore fan.