De als kleine zaal fungerende foyer van Het Depot in Leuven was omstreeks 21.30 u. volgepakt als Tom Robinson zich met zijn band tussen een publiek van hoofdzakelijk veertigers en vijftigers wringt om tot aan het podium te geraken om daar Winter of ’79 in te zetten. Ondanks z’n pensioenleeftijd (66) is Tom Robinson goed bij stem. Je merkt niet dat de Brit – na een stilte van bijna 20 jaar – er al een uitgebreide tour in Engeland heeft opzitten. Het Depot is de enige halte op het Europese vasteland.
Behalve een begenadigd songschrijver is Tom Robinson ook een gewiekst publieksmenner. Als het Vlaamse publiek niet hard genoeg meebrult in Martin, legt hij het nummer halverwege stil om het publiek tot wat meer enthousiasme te charmeren. En ook nieuwe nummers met een minder voor de hand liggende inhoud, zoals Risky Business over de bankencrisis en Don’t Jump, Don’t Fall over zelfmoord bij volwassen mannen, krijgt hij moeiteloos verkocht. Het eerste deel van de set wordt afgesloten met nog een klassieker: War Baby.
Na de pauze komen Tom Robinson en Gerry Diver het podium op zonder de rest van de band, voor een akoestische versie van het magistrale nieuwe nummer Home in the Morning, een klassieker in wording. Daarna mag Robinson- protégé Lee Griffiths in twee nummers duidelijk maken welke schande het is dat dit talent verkwanseld werd door de muziekindustrie. De band gaat verder met de klassiekers Atmospherics (Listen to the radio), Glad To Be Gay, 2-4-6-8 Motorway en Up Against The Wall en de nieuwkomer Mighty Sword of Justice. Over Merciful God (over godsdienstwaanzin) heeft Robinson zich vooraf afgevraagd of het wel gepast was om het te brengen in Vlaanderen, maar na beraad met de band hebben ze besloten dat het nummer daar meer dan ooit op zijn plaats is (het optreden in Leuven zou normaal eind vorig jaar plaatsvinden, maar werd uitgesteld na de aanslag op concertzaal Bataclan in Parijs).
De bis-ronde bestaat uit Power in the Darkness en Only The Now.