Tongues – Tongues (EP)

Prettig getroffen werd ik afgelopen jaar door het nieuwe album van Despised Icon: Beast. Tot december had ik nog geen album gehoord dat zo bruut klonk als deze giganten. Totdat ik de EP van Tongues te pakken kreeg. Een EP waarop de band me in vijf nummers aardig omver blies. Colin Jeffs (voormalig Aversions Crown) wist vier vrienden om zich heen te verzamelen en deze band heeft als doel om rauwe, agressieve metal te maken en dat is gelukt.
Centraal staat dan ook het stemgeluid van Colin dat rauw, sterk en donker door de composities heen klinkt. In de eerste single No Solace wordt hij bijgestaan door Matt Youkhana van DVSR. Matt Youkhana weet met zijn rapstukken het gehele metalgeluid goed te doorspekken met stevige (rap)taal. Het nummer is sterk opzwepend en dat heeft onder meer te maken met de keiharde dubbele basspartijen. Het gitaargeluid zorgt daarachter voor een prettig decor.
Met het daaropvolgende nummer Vermin lijkt een aardverzakking de beste vergelijking te zijn voor het stemgeluid van Colin. Het trage tempo geeft de compositie een nog zwaarder karakter. De bas en de gitaar gaan mee in deze flow en door de nodige breakdowns en techno-invloeden kom ik niet meer los van mijn hoofdtelefoon. Die techno-invloeden (die minimaal maar sterk aanwezig zijn) vinden we in combinatie met een flinke groovende riff ook terug in het meer uptempo Worm Food. Het nummer kent sterke overeenkomsten met Dead Hand maar heeft wat versnellingen in zich die het geheel extra interessant maken. Daarnaast is een portie meer-van-hetzelfde absoluut geen probleem in de zeventien minuten dat de EP duurt.
De laatste compositie Old Hate borduurt daarom verder op het algemene geluid maar kent een meer staccatoriff dan zijn voorgangers. Ook hier is het drumgeluid bijzonder sterk en een belangrijke katalysator in het totale geluid.
Daarmee is Tongues een EP geworden die je bruut bij de strot grijpt en zeventien minuten niet meer loslaat. Je hoort mij niet klagen in dit geval.