Zeventien jaar hebben fans moeten wachten op het nieuwe solo album van de charismatische ex-zanger van Black Sabbath.
In de carrousel van personele wisselingen bij Black Sabbath speelde Martin een grote rol, de verhalen zijn bekend. In 1992 bracht hij zijn eerste solo album uit waarna hij terugkeerde bij de band uit Birmingham. Twee studio albums en Ă©Ă©n live album later viel het doek definitief en gaat Martin zich richten op andere muzikale projecten. Hij zit niet stil, hij werkt met het Italiaanse Giuntini Project, met Dario Mollo en met Bobby Rondinelli. En in 2005 komt zijn tweede solo album Sream.
Voor zijn nieuwe solo album krijgt Martin hulp van gitarist Scott McClellan, bassisten Magnus Rosen (Hammerfall) en Greg Smith, en drummer Danny Needham (Venom). Daarnaast weet hij oude bekenden te strikken voor gastrollen. Zo horen we gitarist Dario Mollo, toetsenist Bruno Sa,
Op het album Thorns verhalen de nummers over duistere en soms mystieke zaken. Onheil voor de mensheid, onontkoombare tragische gebeurtenissen en meer ellende. As The World Burns is een explosief nummer en is als single uitgebracht. Book Of Shadows begint met een religieuze zangpartij, iets waar Martin in het verleden vaker gebruik van maakte. Religie en mystiek gaan vaak samen, ook in rockmuziek.
Crying Wolf is een wat rustiger nummer, met akoestische gitaar. Ook hier valt het op dat de stem van Martin niet aan slijtage onderhevig is. Nowhere To Fly kent wat tempo wisselingen, rustige vocalen weet Martin uit te halen met lange, hogere uithalen. In het nummer Run Like The Devil wordt het gaspedaal even ingedrukt en gaat de band er in hoog tempo van start. Snel gitaarwerk, een ronkende bas en roffelende drums stuwen het nummer voort.
This Is Your Damnation is de vreemde eend in de bijt. Half gezongen, half gesproken zang met als enige begeleiding een akoestische gitaar. Deze stukken worden afgewisseld met steviger stukken muziek. Het nummer verhaalt over de ellende die de mensheid treft. Waarom hebben we Covid19, kanker, waarom hebben we AIDS en terrorisme. Het nummer doet wat optimistisch aan door de muzikale omlijsting, maar de tekst is donker. Het laatste nummer is het titelnummer. Thorns opent met akoestische gitaar en bouwt langzaam op in volume.
Dertig jaar na zijn eerste solo album bewijst Tony Martin dat hij nog steeds een van de beste zangers in de hardrockscene is. Hij heeft een geweldig album afgeleverd en samen met de meewerkende muzikanten een aantal sterke nummers neer gezet. Absoluut een aanrader.
Tony Martin – Thorns
519
vorig bericht