Conclusie bij Fear Inoculum is dat het een prima TOOL plaat is. Tegendraadse drum- en baslijnen van respectievelijk Danny Carey en Justin Chancellor. Het imposante gitaargeluid van Adam Jones. Als onderdeel van de muziek klinkt de herkenbare zang van Maynard James Keenan. De nummers op Fear Inoculum zijn herkenbaar als TOOL. Het experiment zit in de kleine details. Zoals het gebruik van elektronica en de bij deze band gebruikelijke ongebruikelijke opbouw van nummers. Het levert zes nummers op die boven de tien minuten klokken, maar die allemaal van begin tot einde blijven boeien. Niet vanuit het perspectief dat het allemaal vernieuwend klinkt, maar omdat de technische vaardigheden van de bandleden nog steeds gebruikt worden ten gunste van het liedje. Een viereenheid in haar element. Een band en muziek die complex klinkt maar ook de nummers toegankelijk weet te houden. Het spel tussen progressieve elementen en postrock-achtige stukken worden met gemak beslecht. Zelfs een traditonele opbouw van een nummer van zacht naar hard, zoals bij Culling Voices en 7empest, doet TOOL op haar manier. Het nummer Descending die de band live speelde tijdens hun concerten wint aan kracht door de gelaagdheid in de muziek. Het andere nummer die op de selist stond, Invincible, kan niet meer onbevooroordeeld beluisterd worden door die gigantisch strakke live uitvoering. Natuurlijk bevat ook deze plaat (net als de voorgaande platen) mindere nummers, maar dat zijn eigenlijk de alleen digitaal beschikbare tussendoortjes Litanie Contre La Peur, Legion Inoculant, Mockingbeat en de nerveus aandoende drumsolo ontmoet psychedelica van Chocolate Chip Trip. De basis is echter wat je van TOOL mag verwachten. In verhouding tot hun laatste plaat 10,000 Days klinkt Fear Inocolum compacter en overtuigender. Als geheel is deze plaat beter dan zijn voorganger. Of dat voldoende is om de hoge verwachtingen waar te maken is aan de luisteraar zelf. Onderstaande recensent is overtuigd door de kwaliteit en de intensiteit.
TOOL