De Amerikaanse rockband Toto heft een goede relatie met Nederland. Zo waren de heren al op menig festival te bewonderen, hebben al heel wat verschillende concertzalen in ons land gezien in de loop der jaren en namen ze zelfs in ons kikkerlandje een liveregistratie op. De muziek is dan ook enorm geliefd in ons land en het is dan ook niet gek dat Toto hun Europese leg van de Dogz Of Oz-tour juist in Nederland laat beginnen. Met twee shows in 013 en èèntje in Amsterdam is Nederland weer in de ban van Toto!
De band opent met Orphan en eigenlijk kan men meteen horen dat alles wel goed zit bij de Amerikaanse formatie. Het eerder genoemde duo is omringd door rasmuzikanten, die bij andere artiesten al lang en breed hun strepen hebben verdiend en ook het zaalgeluid is dik in orde. Tilburg mag zich dan ook opmaken voor een geweldige avond en als dan als opvolger de eerste tonen van Hold The Line klinken is het meteen raak. 013 gaat uit zijn dak en als men dat nou zou doen door luid te juichen.. nee helaas… men geniet schijnbaar veel meer van het tevoorschijn halen van een telefoon om direct een stukje te moeten filmen. Genieten van de show? Dat kan eventueel later nog wel… Als dan ook de telefoons nog maar amper zijn weggestopt is het met Stop Loving You wederom raak. Met de vele hits die Toto op zijn naam heeft staan krijgt de fervente concertfilmer vanavond nog een flinke opgave.
We zijn echter niet naar 013 gekomen om te mopperen over het telefoongebruik van onze mede-concertbezoekers. We zijn aanwezig bij een band in topvorm, het gitaarwerk is subliem, de toetsenist weet elke toets goed te raken en eigenlijk mogen we concluderen dat elk bandlid (lees zeven stuks) er heerlijk inzit. De geoliede machine hoef je niets meer uit te leggen en het is een heerlijk schouwspel om naar te mogen kijken. Zo zien we hoe gitarist Steve Lukather redelijk solide op zijn plek blijft staan en hij de eer aan zijn kompaan Joseph Williams geeft om over het podium op en neer te lopen en blikken uit te wisselen met de vele fans.
Naast de vele grote meezingers worden ook de softere rockballads niet overgeslagen in Tilburg en ook is er ruimte voor de mede-muzikanten om te mogen soleren. Zo krijgen we te horen wat ze allemaal in huis hebben en dat kan variëren tussen een lange keyboard-solo en niet veel later krijgen we ook te horen wat voor kunsten drummer Robert Searight allemaal uit het immense drumstel weet te halen. Alles is natuurlijk wel in dienst van Toto en het is vooral het heerlijke samenspel wat deze avond zo perfect maakt. Het publiek geniet vol verve, waagt een dansje, wuift met de armen en zingt uiteraard mee met Pamela en I Won’t Hold You Back, Stiekem is Toto zo’n band waarvan je veel meer nummers kent dan dat je als neutrale toeschouwer eigenlijk vantevoren had verwacht. De jaren ’80 trekken dan ook als een sneltrein voorbij.
Dat mag ook gezegd worden voor de show in 013. De heren laten geen moment onbenut. Even wordt het tempo uit de show gehaald als men uitgebreid de bandleden aan ons voorstelt, maar dan herpakt men zich weer ijzersterk. Als de show bijna is gedaan in Tilburg heeft men nog een paar troeven in handen. Zo wordt uit volle borst meegezongen op The Beatles-cover With A Little Help From My Friends, waarbij we wel mogen noteren dat de hoge noten ook voor Toto soms een beetje te hoog gegrepen zijn. De klassieker van The Fab Four is wel een ultiem anthem, juist nu Toto met een andere bezetting op het podium staat. Nu de keeltjes eenmaal toch wijd open staan is het maar een kleine stap
Foto’s door Lisanne van Opstal-Damen