Dat Punk nog steeds springlevend is hebben we de afgelopen tijd al volop mogen aanhoren. Zowel nationaal als internationaal lijkt het genre weer compleet terug en een van die nationale acts van het moment is het Rotterdamse Tramhaus. De band ademt punk en is met hun huidige clubtour wederom bezig aan een mooie opmars. Zo ook op deze witte donderdag waar Lukas Jansen en zijn band naar Nijmegen zijn gekomen om Doornroosje op zijn kop te zetten.
Wat kunnen we zeggen over supportact Afterpartees? Dat waren toch die jongens die zo’n tien jaar geleden ineens tevoorschijn kwamen en op veel grote festivals op de lineup prijkten? Hoe is het nou die mannen vergaan, waar zijn ze nu mee bezig en past het wel bij het opkomende Tramhaus? Al snel blijkt dat de show van de Afterpartees weldegelijk past als support bij de show van de Rotterdammers. Wel zijn de Afterpartees veel ludieker. Zo is frontman Niek een ware grappenmaker, hij maakt allerlei quasi dansjes op het podium, vertelt over het leventje met Microsoft Teams en Zoom, over saaie kringverjaardagen, over het oefenen in een boerenschuur in Horst, over het proces van de nieuwe ep die “slechts” twee jaar duurde. Hij had genoeg te vertellen, had de lachers op zijn hand, maar er was ook nog gewoon muziek. Afterpartees speelde een heerlijke vrolijke set waarop het publiek een dansje kon doen. Er kwamen nieuwe nummers aan bod, maar ook mochten de oudere klassiekers uiteraard niet ontbreken. Een show zoals deze was dan ook een prima manier om te laten zien waar ze nu eigenlijk mee bezig waren en als ze nog net wat meer de focus hadden gelegd op de show dan de grappen en de grollen dan hadden ze met gemak twee tot drie nummers meer kunnen spelen. Maar wacht… die ep bevat ook maar vier nummers.. dan moeten ze wel iets harder werken om nog meer nieuws te kunnen spelen…
Terwijl de zaal nu echt goed was volgelopen was het rond kwart over negen tijd voor de punkshow van Tramhaus. Onder luid gejuich kwam de band ten tonele en vanaf dat moment wist de formatie te imponeren. Het trage begin van de show bleek de opmars naar steeds meer energie, steeds meer volume, meer tempo en meer overtuiging. Na een tweetal tracks gaat het dan ook compleet los, de menigte is er klaar voor om er helemaal voor te gaan. Aanjager Lukas zweept de boel wat op tijdens I Don’t Sweat en A Necessity . Hij gromt, hij tiert, hij schreeuwt en eigenlijk doet het publiek dat ook. De moshpits beginnen te ontstaan en vanaf dat moment blijft het publiek er maar voor gaan. Tomeloze energie die alleen maar wordt aangewakkerd door de Rotterdammers. Tramhaus speelt dan een rauwe opgefokte set , waarbij frontman Lukas alle blikken op zich gericht krijgt, want zijn mede-bandleden maken sporadisch een dansje en staan kennelijk minder graag in de spotlights. Zij spelen hun gitaarpartijen, zwepen met hun klanken de boel prima op en laten hun frontman de hoofdrol spelen. Heerlijke voorbeelden van songs waarbij het goed los gaat zijn The Cause en The Goat, waarbij de teksten ook door het publiek volop worden meegeschreeuwd.
Wie aan punkshows denkt ziet al snel de beelden van pogoënde fans voor zich, evenals hanenkammen en crowdsurfers, maar de laatste twee zijn ver te zoeken in Nijmegen. Het moest dan ook zo’n drie kwartier duren voordat er uiteindelijk welgeteld één crowdsurfer richting het podium ging, een stagedive maakte en vervolgens op handen gedragen een rondje door de zaal maakte. Misschien kwam het ook wel dat niet elke song regelrechte Punk uitstraalde, maar ook een vleugje shoegaze en postpunk is Tramhaus niet vreemd. Alles past prima in elkaar en daar waar voorprogramma Afterpartees nogal eens een pauze liet vallen speelde Tramhaus onvermoeibaar door. Het energielevel bleef hoog en dat was mede te danken aan een mooie lichtshow. Soms werd even de drummer uitgelicht, maar ook is het juist de kunst om niet te groots uit te hoeven pakken. Tramhaus gebruikt maatschappelijke thema’s in hun teksten. Zo is de coming out van zanger Lukas Jansen een bron van inspiratie, maar ook benadrukt gitariste Nadya dat straatintimidatie absoluut niet ok is, dat hier hard tegen moeten worden opgetreden en daar gaat dan ook de song Past Me over. Tramhaus is dan ook een band met een boodschap. Al eerder in de show somde frontman Lukas de diverse locaties op in Nijmegen waar de band al eens had gespeeld, maar stond vooral stil bij de show in undergroundcafé de Onderbroek. Hij benadrukte nogmaals hoe belangrijk dit soort speelplekken zijn en hoe belangrijk de kleinere evenementen zijn. Enigszins verbaasd is men dan ook over het feit dat men van dat ene kleine punkbandje zouden uitgroeien tot een van de grotere in het genre. Vervolgens kondigt men nog aan een paar nummers te spelen en dat was dan ook de uitgelezen kans om dat laatste vaatje met energie aan te slaan. Om los te gaan op Beech, Minus Twenty en het afsluitende Ffleur Hari. De komende tijd gaan we Tramhaus vast en zeker nog overal tegenkomen. Zo staan de Rotterdammers onder andere nog op Paaspop en Lowlands….