Trans-Siberian Orchestra – Letters From The Labyrinth

Voor klassieke muziek in rockversie kun je me midden in de nacht wakker maken. George Lynch’ Orchestral Mayhem, Yngwie Malmsteen op z’n aller-Yngwiest, Uli Jon Roth’s Metamorphosis, ik kan er niet genoeg van krijgen. Het is dan ook vast geen verrassing dat ik Savatages Dead Winter Dead hun beste album vind, om niet te zeggen een van de beste rockalbums ooit. Helaas was ik afgelopen zomer niet in staat naar Wacken Open Air af te reizen, alwaar Savatage optrad samen met het klassieke broertje Trans-Siberian Orchestra.
Nou ja, broertje, het is Savatage. Ook op Letters From The Labyrinth is de hele clan aanwezig: songwriters Paul O’Neill (ook producer) en Jon Oliva, maar ook gitaristen Al Pitrelli en Chris Caffery, bassist Johnny Lee Middleton en drummer Jeff Plate. TSO staat voor typisch Amerikaanse, enorme theaterproducties met bombast in overvloed. Trans-Siberian Orchestra is aldaar een al jaren rondreizend circus met twee afdelingen (een aan de oostkust en een aan de westkust van de VS) dat vooral profiteert van de Amerikaanse bezetenheid met Kerstmis. Het oeuvre bevat daardoor een flink rijtje Kerstalbums. Gelukkig is Letters From The Labyrinth – ondanks het tijdstip van release – geen Kerstplaat. Het is zelfs geen conceptplaat.
De band bestaat inclusief de Savatageclan uit een stuk of vijftig(!) muzikanten. Bekende namen zijn Whitesnake-gitarist Joel Hoekstra, toetsenist Vitalij Kuprij (Ring Of Fire), zangers Jeff Scott Soto en Russell Allen (Symphony X) en op de bonustrack zangeres Lzzy Hale (Halestorm). Componisten zijn vooral O’Neill en Oliva, vaak voorafgegaan door een naam als Beethoven, Rimsky Korsakov of Bach. Muzikaal is het grotendeels hetzelfde als bij de laatste Savatage-albums en de andere TSO-albums: melodieën waarbij zonder voorkennis niet altijd duidelijk is wat er nou klassiek is en wat nieuw. Grote gitaarriffs, zoals gezegd verschillende zangers, en toetsen en strijkers die zorgen voor een bijna overdadige partij bombast. Jeff Scott Soto is goed als altijd en Russell Allen zingt met “Not Dead Yet” een stuk dat geschreven lijkt voor Jon Oliva zelf. Een verrassing is voor mij de pas 23-jarige Texaanse schone Kayla Reeves die met een lekker gruizige stem de show steelt op “Not The Same” en vooral “The Night Conceives“.
De muziek van Savatage en Trans-Siberian Orchestra is volstrekt herkenbaar, ook deze keer weer. Toch mis ik een belangrijk onderdeel: de tegen elkaar ingaande vocale harmonieën die eerdere albums sieren. Alleen bijna aan het einde, in “Who Am I“, zijn die te horen. Toch jammer. Het is een van de factoren waardoor Letters From The Labyrinth weliswaar een prima toevoeging aan het TSO-oeuvre is, maar toch een flink stuk verwijderd blijft van het beste van TSO of Savatage. Zeker, Trans-Siberian Orchestra brengt over the top rockbombast die we verder alleen kennen van Meat Loaf en Jim Steinman en daar moet je sowieso tegen kunnen. Maar zelfs de grootste scepticus zal moeten toegeven dat Letters From The Labyrinth weer akelig goed in elkaar zit, ook al blijft het deze ronde allemaal wat netjes binnen de TSO-lijntjes.