Led Zeppelin is mijn persoonlijke beleving één van de eerste bands geweest die ook funky ritmes met scheurende gitaren presenteerde. Ook bands als Mothers Finest uit de zeventigerjaren of Extreme, Red Hot Chily Peppers en andere soortgelijke tachtigerjaren bands kunnen natuurlijk de eerste kennismaking zijn geweest. Minder bekend is Trapeze, een Britse band die reeds in 1968 deze formule op zeer kundige manier hanteerde.
Toch heeft Trapeze een aantal muzikanten in de gelederen gehad, die in latere bands behoorlijk bekend geworden zijn. Zo hebben onder andere Glenn Hughes (Deep Purple/Whitesnake), Dave Holland (Judas Priest), Mel Galley (Whitesnake) en Peter Goalby (Uriah Heep) deel uit gemaakt van deze formatie. Ook ondergetekende heeft pas in de tachtigerjaren, met terugwerkende kracht via de muzikale stamboom van Glenn Hughes, dit opmerkelijke bandje pas “ontdekt”.
Bij toeval is de titel van deze CD ook nog eens extra toepasselijk; hier was de CD nog even op de plank blijven liggen en bijna vergeten. De plaat is reeds in november 2023 uitgekomen. Een stukje welverdiende aandacht mag deze plaat echter toch zeker krijgen. Veertien nummers die op de plank waren blijven liggen, nummers uit de gehele bestaansperiode van de band, die het zeker waard zijn om beluisterd te worden. De geluidskwaliteit is heel behoorlijk tot goed te noemen (zeker voor die tijd), en eerlijk gezegd komen de individuele kwaliteiten van muzikanten uit verschillende bezettingen allemaal best goed tot zijn recht. Vooral de zangers komen vaak echt goed uit de verf. Breakdown en Bad Kid From School zijn gewoon geweldige nummers mede door de zang van Glenn Hughes, terwijl opener Cool Water op zijn best is met Pete Goalby en Mel Galley afsluiter Going Home een precies passende bite meegeeft aan dit nummer (ook erg lekker gitaarwerk hier). Een verplichte aanschaf voor de liefhebbers van deze band, en mocht je de band nog niet kennen, zelfs dan is de aanschaf als mooie en eerlijke dwarsdoorsnede ter kennismaking te rechtvaardigen.