Het nieuwe album werd voor en tijdens de pandemie opgenomen. Het eerste deel werd opgenomen in de studio van John Feldman in Los Angeles. Die opnames werden even onderbroken voor een paar optredens in Australië. Dat even werd een stuk langer aangezien de pandemie toesloeg toen de heren in Australië waren. Gelukkig konden ze Australië toch verlaten en naar huis. Na enige tijd was het weer mogelijk de opnames van het album af te maken en werden er maar liefst vijftien nummers op de plaat gezet. “Het was in de studio gewoon een kwestie van gaan-gaan. We keken wat er wel en niet werkte en kwamen zo makkelijk aan 15 nummers.”
In augustus 2020 verliet zanger Alex Vakatzas de band. Toch heeft dat niet veel effect gehad op het eindresultaat. “Natuurlijk, het is niet zijn stem die je hoort. Maar we gebruiken nog wel een groot deel van zijn teksten en de transitie is vrij naadloos gegaan. We hebben wat dingen moeten aanpassen maar het eindresultaat is niet veel anders geworden dan we van tevoren voor ogen hadden.”
Alex werd vervangen door drummer Brandon Saller. Die werd op zijn beurt als drummer vervangen door Atreyu’s drumtech, Kyle Rosa. Grappig genoeg deed de band, in 2019, daar al eens een generale repetitie voor zonder het te weten. Toen in 2019 Alex last had van zijn rug vervulden Brandon en Kyle ook deze rollen als noodgreep. “Aangezien dat prima was verlopen was het voor de hand liggend deze oplossing te kiezen.”
Het album heeft een paar mooie gastrollen in de vorm van Trivium frontman Matt Heafy, Papa Roach’s Jacoby Shaddix en Blink-182’s Travis Barker. Dat bleek niet eens zoveel voeten in aarde te hebben gehad. “We zijn al eens eerder met Trivium wezen touren en zijn er goede vrienden mee. Het was dus best logisch Matt te vragen. Bij het nummer waar je Jacoby hoort (Untouchable) probeerden we te bedenken welke stem daar goed bij zou passen. We kwamen steeds terug op die van Jacoby, dus we vroegen hem. Het leek ons tof om voor Warrior een gastdrummer te hebben omdat je een soort drumband hoort in het begin. Travis is zo’n beetje een buurman van John Feldman en is vaak in de studio. Dus John vroeg hem om op dat nummer te drummen en Travis zei meteen ja.”
Sommige nummers, zoals No Matter What klinken bijna als popmuziek. De mix van gitaar en synthesizers op dat nummer spelen dat nogal in de kaart. Travis geeft toe, “Het is steeds moeilijker de vraag te beantwoorden in wat voor band ik speel door de pop-elementen afgewisseld met breakdowns. Er zijn gewoon veel verschillende invloeden te horen in de muziek die we nu spelen.”
Natuurlijk is het gevolg dat de band ook wel wat negatief commentaar krijgt, aangezien ze nu eenmaal niet altijd standaard harde metalcore maken. Eigenlijk is dat altijd wel zo geweest. “We zijn nu eenmaal niet het type band die op de lauweren rust. We zijn bereid nieuwe dingen te proberen en we zouden ons maar vervelen als we gewoon elke keer hetzelfde album zouden schrijven. Ik snap op zich die kritiek wel, want toen ik jong was, was ik soms ook ontevreden als een favoriete band een stijlverandering doormaakte. Nu, als muzikant, begrijp ik dat je gewoon soms iets nieuws wilt proberen. Uiteindelijk denk ik dat dat voor de luisteraar ook beter is.”
De combinatie van twee gitaristen, in de vorm van Dan Jacobs en mij zelf werkt daar prima bij. “Dan is een meer standard rock gitarist en ik heb een meer obscure stijl. Mijn stijl klinkt wat bozer en depressiever, Dan’s spel wat vrolijker. Zo zijn we een beetje elkaars yin en yang. Al moet ik wel zeggen dat het zich tegenwoordig wat kan afwisselen. We spelen al zo lang samen dat we elkaar zijn gaan beïnvloeden.”
Die combinatie kun je dus weer horen op het nieuwe album, Baptize en ik hoop binnenkort ook weer op het podium.