Daarbij speelt Joseph Duplantier van Gojira een stevig deuntje mee met het nummer Damballa’s Voodoo Ball. Een nummer dat, net als de overige vijf nummers, voorzien is van een ontzettend heerlijke groove die je meeneemt in je reis naar de donkere kant van het geloof. De saxofoon in het nummer geeft hierin dat jazzytintje mee. Een tintje waar Possessed By The Nightlife mee start. Stilzitten lukt niet meer en voor mij zou dit nummer samen met het nummer Fire On Skin dé soundtrack kunnen zijn van een onheilspellende Tim Burtonfilm. Fire On Skin weet met het spookhuisintro de spanning al goed op te bouwen om daarna de aanstekelijke metal nog meer vorm te geven. Dat aanstekelijke en opzwepende karakter is de rode draad en start reeds in Moonshine Limbo. Blowjob On The Rocks wordt gekenmerkt door een wat zenuwachtig pianoriedeltje dat uitmondt in een instrumentaal stuk waar de bandleden ruimte krijgen om zich te profileren. Jammer genoeg voert dit stuk langzaam naar een einde en sluit het album niet spetterend af. Dat is jammer, want Damballa’s Voodoo Doll is een heerlijk verrassend product van deze Franse muzikanten. Opzwepend, stevig en groovend weet de band me nagenoeg de hele tijd te boeien.
Mocht je het geluid van Avatar opwindend vinden, ben je wel bestand tegen een flinke portie (zenuwachtige) jazz, maar ben je bovenal een metalhead, dan is Trepalium dé band voor jou. Live moet het een feestje zijn, dat kan niet anders, mede door het voorkomen van zanger KK.