Tristania – Met Darkest White hebben we een zaadje gepoot dat kan gaan groeien

Met de laatste cd Darkest White laat Tristania horen dat zij gegroeid zijn. Het geluid op de cd is voller dan voorheen en de samensmelting van de vocalen van Mariangela en Kjetil lijkt onverbrekelijk. Daarbij is ook de website voorzien van een nieuw jasje. Tijd om drummer Tarald, die sinds 2010 bij de band zit, te spreken.
Jullie hebben zojuist de cd Darkest White uitgegeven. Hoe heeft de media gereageerd tot dusver?
Tarald: De reacties zijn eigenlijk nogal overweldigend en ik moet zeggen dat we daar heel blij mee zijn natuurlijk. Het lijkt alsof zowel de pers als het merendeel van onze fans genieten van de verschuiving naar de wat donkere kant van de zaak. We hadden het gevoel dat het materiaal op Darkest White goed was en waren er eigenlijk van overtuigd dat we iets goeds in handen hadden, maar het is geweldig om te zien hoe ook anderen dit omhelzen.
De cd Darkest White kent zeker wat overeenkomsten met het geluid dat we op Rubicon hebben gehoord. Maar voor mij ligt er toch een verschil. Darkest White is veel krachtiger. Herken je dit ook en hoe komt dit?
Tarald: Ik  ben het met je eens. Sommige van de nummers, zoals Requiem en Cathedral (bonus track) zouden heel goed hebben gepast op Rubicon, maar het merendeel van de nummers heeft veel meer kracht en een wat donkerdere uitdrukking. Er is veel meer ‘growling’ en agressie op de laatste cd en het algemene geluid is wat ruiger en lijkt meer op de het geluid dat we live neerzetten. Iets waar we altijd naar op zoek zijn geweest.
Het geluid van Tristania is dus veranderd de laatste jaren. Welke reden hebben jullie hiervoor?
We willen altijd ontwikkelen als muzikanten en als componisten en het zou wel heel erg saai worden om telkens maar weer materiaal te maken en te spelen dat hetzelfde klinkt. We streven er echter naar om juist te komen tot een hoger niveau, een hoger plan. En dat niveau betekent vaak dat je ook een andere richting op gaat dan wat je deed op de vorige cd’s. Het heeft er ook mee te maken dat een nieuwe cd ook een reactie is op, of tegen, de vorige cd die je uit hebt gebracht. Wanneer je alle cd’s van de band bekijkt chronologisch is dat evident aan iedere nieuwe cd na ons debuut.
Zijn er behalve de verschuiving richting een donkerder geluid nog meer verschillen met Rubicon te noemen?
Tarald: Allereerst zijn we heel tevreden met Rubicon, maar de nummers op de laatste cd zijn wat meer standvastig. We zijn ons weer meer bewust van onze tekortkomingen en onze sterke punten ten opzichte van drie jaar geleden toen Rubicon uitkwam. Deze keer hebben we ons kwaliteiten tot het uiterste gebruikt, zowel in het schrijven van de nummers alswel in het spel van de individuele leden van de band.
Onze producer, Christer André Cederberg, is daarbij ook bijzonder belangrijk geweest voor het uiteindelijke resultaat. Zijn doel voor deze cd was, om de potentie die ligt in ieder bandlid op te graven en te benutten om daarmee ook een gevoel te creëren dat tegemoet komt aan het geluid dat we live produceren; stevig, meer natuurlijk, meer gedetailleerd en verfijnd, maar tevens wat ruiger en meer extreem dan op elke willekeurige vorige cd.
Hoe zou je, na al die veranderingen, de muziek van Tristania nu willen omschrijven?
Tarald: Met Darkest White zijn we in een duistere atmosfeer gekomen. Zeker ten opzichte van de andere cd’s. Dit betreft zowel de muziek als de teksten van de nummers. De emotionele grenzen zijn ook groter geworden, variërend van de meest brute, primaire agressie tot de meest fragiele emotionele momenten. De nummers omvatten een breed scala aan grote arrangementen, zware (verdoemde) stemmingen en uitgebreide harmonieën vermengd met intens grommen. We houden er nog altijd van om onze eigen muzikale grenzen te verkennen, om nieuwe dingen te proberen en te spelen en om te ‘flirten’ met andere muziekgenres.  En terwijl we maar voortvarend zijn, is het geluid nog altijd doortrokken met het bekende sombere geluid dat altijd heeft gediend als de basis en het handelsmerk van Tristania.
Ik bemerkte dat Einar Moen voor lange tijd verantwoordelijk voor de muziek van Tristania. Op jullie laatste cd is de rol van Ole, Mariangela en Anders flink toegenomen. Wat betekent dit voor de nummers op de cd?
Tarald: Einar Moen is heel belangrijk geweest voor het schrijven van de nummers van alle Tristaniacd’s. Hij en Anders zijn samen verantwoordelijk voor alle muziek sinds 2001. Sinds de laatste cd is hij echter niet meer zo actief, zoals je al is opgevallen. Voor Rubicon heeft hij één nummer geschreven (Illumination) en voor Darkest White heeft hij eigenlijk helemaal geen actieve bijdrage geleverd. Hij heeft wel continu geluisterd naar alle nummers tijdens de schrijfperiode en is verantwoordelijk geweest voor het “voorwerk”, hij was een soort van “consultant” voor de cd. De meeste nummers zijn ontsproten aan het brein van Ole, die van de gelegenheid gebruik heeft gemaakt en hij heeft het fantastisch gedaan als componist en arrangeur. We zijn allemaal vrij om ideeën aan te dragen, en dat hebben we gedaan, maar dit keer was Ole de grote drijvende kracht achter het geheel.
Kun je ons vertellen hoe een nummer eigenlijk gaat groeien. En waar begint het allemaal?
Tarald: Eén van de vereiste die nodig is om een nummer te laten groeien, is het hebben van een beetje geduld. Er zijn maar weinig mensen die hun kostbare tijd investeren in muziek wanneer ze het voor de eerste keer horen en het niet aantrekkelijk lijkt. Elk nummer is een soort zaadje of graan en je moet bereid zijn om dat wat water en aandacht te geven door herhaaldelijk te blijven luisteren naar een  nummer. Volgens sommigen is onze nieuwe cd een ‘grower’, en ik moet zeggen dat ik daar blij mee ben, omdat dat waarschijnlijk betekent dat het een grotere kans heeft om de tand des tijds te doorstaan.
Jullie zijn een Noorse band. Op welke manier inspireert de Noorse cultuur jullie in het schrijven van nieuwe nummers?
Tarald: Ik denk niet dat “de Noorse cultuur” ons inspireert in het schrijven van de nieuwe nummers. Sommige nummers van ons zijn misschien zijdelings beïnvloed door het blackmetalgenre, maar we worden voornamelijk beïnvloed door bands die niet uit Noorwegen komen. Iedereen wordt natuurlijk, tot op zekere hoogte, beïnvloed, door het milieu, de cultuur, waarin iemand opgroeit en wonen en vooral door de ervaringen die we allemaal opdoen in het leven en de dingen waar we ons mee bezig houden. Al deze impressies worden dan weer gefilterd en verwerkt in muzikale ideeën en/of in de teksten die geschreven worden. Het ligt er maar net aan waar je talenten liggen.
Kjetil is sinds enkele jaren het mannelijke geluid op het gebied van zang. Jullie vorige zanger Østen Bergøy heeft volgens mij nog wel een rol binnen de band. Welke rol is dat?
Tarald:  Østen moest de band drie jaar geleden verlaten door de geboorte van zijn tweeling. Dat was een hele goede en wijze beslissing van hem. Dus op het moment heeft hij niet zo’n grote rol binnen de band. Hij zal echter heel waarschijnlijk door blijven gaan met het aanleveren van materiaal op het tekstuele gebied in de toekomst, maar niet op deze cd.
Even terugkomend op de cd. Wat is eigenlijk de betekenis van de titel Darkest White?
De Darkest White is niet noodzakelijk één bijzonder ding. Het kan het witte licht zijn aan het eind van de tunnel van ons leven. Het kan echter ook refereren naar de menselijke fascinatie voor drugs en zelfverwoesting of misschien wel de meest duistere versie van onze leugens die we verspreiden in onze omgeving. De titel van de cd en de bijbehorende teksten zijn bedoeld om beelden op te roepen, om gevoelens bij luisteraars op te roepen en er is geen bepaalde sleutel om deze beelden en gevoelens te openen bij mensen of om ze een beeld te vormen. Hoewel  de teksten wel vaak zijn geschreven met een bepaalde persoon of ervaring in het achterhoofd.
Ik vind het nummer Arteries heel goed. Heb jij zelf een favoriet nummer op deze cd? En kun je ook vertellen waarom juist dit nummer?
Tarald: Ik heb een bijzondere band met alle nummers op de cd, vanaf het moment dat ik begon met het schrijven van de teksten. Maar ik denk toch dat ik ga voor het nummer Number, het eerste nummer op de cd. Ik denk dat dat mijn favoriet is. Ik ben van mening dat het nummer eigenlijk belichaamd waar de band nu staat. Het is precies hoe wreed, majestueus en melodieus we willen zijn. Ik vind dat Kjetil en Mariangela ook een knap staaltje werk verrichten in dit nummer.
Jullie spleen op Wacken in Duitsland. Wat verwacht je hiervan?
Tarald: Spelen op Wacken is natuurlijk een geweldig ervaring. Het wordt voor Tristania de vierde keer dit jaar. De sfeer is daar echt fenomenaal en er zijn allemaal lachende, dronken, gelukkige en lieve mensen zover als je kunt kijken. Het is werkelijk een droom voor iedere band om daar te mogen spelen. Daarbij wordt het natuurlijk een introductie van ons nieuwe materiaal aan het publiek, met daarbij natuurlijk ook nog wat oude nummers. Ik kan bijna niet wachten om daar te spelen!
Kunnen we Tristania ook nog live verwachten in Nederland dit of volgend jaar. Zijn er plannen voor een tour?
Tarald: We houden ervan om in Nederland te spelen en ik hoop zeer zeker in de loop van de herfst daar terug te komen, maar er is nog niets gepland. We doen wel een paar optredens in Noorwegen, de meeste daarvan in oktober/november en ik hoop dat dit uiteindelijk uitmondt in een tour door Europa. Maar daarvoor spelen we op twee festivals (Wacken en Summer Breeze) en in december hebben we nog een festival in Costa Rica staan. Er wordt ook nog gesproken over een tour in de Verenigde Staten, maar…..de tijd zal het leren.
Ik wens je daarmee veel succes en wil je bedanken voor je tijd. Ik heb alvast genoten, en geniet, van de muziek op Darkest White.
Dat is sowieso goed om te horen. Jij ook bedankt voor deze gelegenheid.
 
 
 
Photos by Sara Johannessen