In de bio wordt de stijl omschreven als heavy-metal-folk-pop-Zappesque-funk fusion rock. Daarmee kun je nog alle kanten op. Maar als ik je zeg dat je een soort kruising tussen Mr. Bungle, Diablo Swing Orchestra en Major Parkinson gaat horen heb je waarschijnlijk veel meer een idee. Troldhaugen is van de ingewikkelde structuren door technisch vaardige muzikanten, maar met tegelijkertijd verrassend catchy songs met doorgaans een buitengewoon feestelijke vibe.
Bij een van de bandleden staat sequencing als een van zijn bijdragen en dat mag je niet onderschatten. Er staan nergens keyboards bij terwijl je eigenlijk een bak synthesizers denkt te horen, bijvoorbeeld bij alles wat in eerste instantie als blazers klinkt. Die en vele andere klanken zijn er dus met een sequencer bijgeplakt. Dat klinkt killer dan het is, want het zorgt juist voor de feestelijke en warme omlijsting. De viermansband – getooid met de aliassen Svarog, Grädenøk, Meldengar en Reventüsk – wordt zo nu en dan aangevuld met zangers, zangeressen, fluit of keytar.
De basis is moddervette up-tempo heavy rock met brulzang, maar er gebeurt zoveel omheen dat het nooit rechttoe-rechtaan beuken wordt. Snelle heavy passages stoppen abrupt om door te gaan als een soort hoempa, om even later weer vol het gaspedaal in te drukken. Soms zijn zanglijnen verrassend poppy of wordt de brulzang plotseling omlijst door fraai harmoniërende meerstemmige koortjes. De schetterende klanken van quasi-blazers noemde ik al.
Zonder gevoel voor humor zul je dit niet snappen, maar dat wil beslist niet zeggen dat Obskure Anekdotez For Maniakal Massez een gimmick is. Integendeel, Troldhaugen krijgt het voor elkaar om de waanzin te controleren en er een fijne, feestelijke rockplaat van niveau van te maken. Maniakal Massez, verenigt u!
Troldhaugen op Facebook