In 2014 stond Trouble Agency nog op Wacken Open Air, maar voor de rest ging het de Brusselse band niet altijd voor de wind. Het nieuwe album Suspected zou de trein weer op de rails kunnen zetten. Thrash is immers nog steeds één van de populairdere genres in de metal en anders dan in de jaren ’90 maakt het voor fans van het genre vandaag weinig uit of je als band wel uit de ‘juiste’ Amerikaanse regio komt. Is Brussel of bij uitbreiding België trouwens niet een beetje de Bay Area van de Lage Landen?
Om bij thrash boven de middelmaat uit te steken, moet je een goede sound hebben en degelijke nummers kunnen schrijven. Voor de juiste sound bestaan er genoeg computerprogramma’s die je op weg zetten en als je zelf geen sterk nummer kan schrijven, kan je nog proberen je helden te kopiëren. Maar die twee shortcuts heeft Trouble Agency niet nodig op Suspected. De muzikanten zijn ervaren genoeg om zonder allerlei trucjes een consistent geluid neer te zetten waar toch voldoende variatie in zit om het voor de luisteraar spannend te houden. Ook inzake songopbouw en teksten zit het snor, op het rommelige en ter plaatse trappelende Tears Of Blood na/een paar cliché-zinnen na die je al te vaak in meezingrefreinen tegenkomt. Ook zijn er nog een paar nummers die net iets langer duren dan goed voor ze is. Veel meer minpunten zal je niet snel vinden.
De revelatie van dit album is misschien wel zanger XX. Met een toch relatief beperkt stembereik zet hij hier een prachtprestatie neer. Hij is geen Franky De Smet-Van Damme, maar hij zingt met zo veel energie dat je op geen enkel moment zit te wachten op een heel hoge of lang aangehouden uithaal. Ook zijn accentloze Engelse uitspraak levert Trouble Agency extra punten op.
Suspected is als album een beetje een tweekoppig monster. Enerzijds hoor je, zeker in de eerste tracks, duidelijke hints naar pakweg Death Angel, Testament en Forbidden, met een toegankelijke en heel ‘Amerikaanse’ thrash-sound en -songopbouw. Aan de andere kant schemeren er in een aantal nummers hardcore- en punkinvloeden door in de drums, koortjes en lyrics. Die elementen geven die nummers nog meer vaart, maar doen de vibe wel heel anders kleuren. Vooral dankzij de über-thrashy gitaarsolo’s blijft alles mooi in evenwicht of overhellen naar de thrash. Dan zit je bij tracks als Back Off en And Then You Kneel.
Naarmate het album vordert evolueert de globale sound subtiel naar die van Europese thrashbands als After All, Destruction en Distillator of X-Tinxion.
https://www.youtube.com/watch?v=Ghkj4ZxkN7E