Wat stond het vol in The Barn op Dauwpop. Er was bijna geen doorkomen aan om überhaupt een glimp op te kunnen vangen van Truckfighters. De band zette er een geweldige show neer en liet veel stonerliefhebbers genieten van hun klanken. Gelukkig is er al vrij snel een herkansing. De kleine zaal van de Effenaar zal vanavond worden omgetoverd in een stonerrocktempel. De Truckfighters are in the house!
Voordat we de band uit Zweden kunnen aanschouwen hebben de programmeurs van de Effenaar een gevarieerd menu samengesteld. Allereerst is het aan de Oostenrijkse band Witchrider. Bij het horen van de eerste klanken is de vergelijking met Queens of the Stone Age meteen gemaakt. De formatie opereert in hetzelfde straatje en de karakteristieke zang doet denken aan de vocalen van grootmeester Josh Homme. Witchrider ademt Stonerrock en het gevaar van het lijken op de gevestigde orde is dat het grote vergelijken dan ook gebeurd. De zanger is erg enthousiast om in Eindhoven te mogen spelen en dat er zo’n mooie opkomst is. Vervolgens gaat de band rap door met spelen, want heel veel tijd heeft de allereerste act. Hoewel het volume niet verkeerd is en ook achter in de kleine zaal zelfs alles goed te horen is verzuimen ze één ding te doen, te overdonderen. Zo horen we in de kopstem toch wat foutjes, wat overigens ook best lastig is. Ook mist er net wat originaliteit qua riffs. Echter het is wel duidelijk dat Witchrider de Stonerrock hoog in het vaandel heeft staan en het applaus krijgt waar het recht op heeft.
Vervolgens lijkt het alsof er een of andere reclamecampagne aan de gang is. Twee flinke borden worden op het podium geplaatst met de naam White Miles erop. Maar wacht! White Miles is de tweede act voor vandaag. White Miles bestaat uit een duo en zoekt allebei de zijkanten van het podium op. Drummer Hansjörg Loferer zit rechts achter een kleine drumkit, terwijl zangeres Medina Rekic helemaal links op het podium staat. De laatste jaren wordt de muziekwereld overspoeld met duo’s en helaas is White Miles niet het beste duo wat we de laatste tijd horen. White Miles combineert rock, blues en rock ’n roll, een ideale mix zou je kunnen zeggen. De zangeres is een beest op het podium en is continu in beweging. Ze heeft een behoorlijk stemgeluid en speelt ondertussen gitaar, terwijl ze met dezelfde gitaar ook de baslijnen voor haar rekening neemt. White Miles werd eerder al eens vergeleken met Garbage en White Stripes en deels klopt dit wel. Drummer Hansjörg horen we net zoals Meg White met regelmaat meezingen en de gitaren klinken inventief. Om echter geniaal te kunnen klinken moet je alleen van wat hogere huizen komen….
En dan het moment waarop velen gewacht hebben: Truckfighters! Onder luid gejuich betreedt het hoofdmenu het podium in de enorm goedgevulde Kleine Zaal van de Effenaar. Ergens is backstage een blik energie opengetrokken, want Truckfighters gaat er meteen volop tegenaan. Wat een uitstraling hebben deze mannen. Openingstrack “Mind Control” gaat er dan ook heerlijk in. Het volume kent maar één stand, hard! Er is vanavond plaats voor ronkende gitaren, overdonderde riffs en harde drums. Zo’n wall-of-sound zou na een paar nummers toch moeten gaan vervelen, maar gitarist Niklas zorgt er wel voor dat dit niet gebeurd. Hij is helemaal losgeslagen en springt en danst alsmaar op het podium, terwijl zijn gitaarspel er niet eens onder te lijden heeft. Truckfighters is op tour om hun nieuwe album “Universe” te promoten en op de achtergrond hangt een backdrop met dit albumlogo. Daar waar Witchrider een Queens-kloon genoemd mag worden pakt Truckfighters het heel anders aan. Ja, ze spelen weldegelijk stoner, maar op een geheel eigen wijze. Zo schromen ze zich niet om er af en toe een verrassende trip in te gooien en mag het blikje psychedelisch weer uit de kast. Wat vooral opvalt is het enthousiasme en de energie van deze band, die inmiddels alweer een tijdje op tour is. Door Truckfighters juist in de kleine zaal neer te zetten komt alles veel intenser over.
Een goed optreden is binnen no-time afgelopen en als de band een uur op het podium heeft gestaan moeten ze alweer het laatste nummer aankondigen. Gelukkig hoeven de toeschouwers niet te lang te wachten op een toegift. En wat voor een toegift! De band laat nog eenmaal de menigte genieten van een lekker uitgesponnen versie van “Mastodont”, waarbij het niet zou verbazen als deze versie een speelduur van een kwartier haalt. Zo kan een nummer dus ook klinken. Geen wonder dat het publiek zo uitzinnig is! Deze band krijgt wat het verdiend! Als de mannen uit Zweden een volgende keer weer in Eindhoven te vinden zijn weten wij waar me moeten zijn!
