De albumreleaseshow van Alder van Turpentine Valley kwam nog net een paar dagen voor België via ‘code geel’ het Rijk der Vrijheid zou binnenstappen en toch was het in alles één van de eerste post-coronaconcerten in concertkroeg Elpee in Deinze. Voor het instrumentale postmetaltrio was het meteen een thuismatch. De support kwam van de dunk!-labelgenoten van Eleanora.
Eleanora’s muziek is dreigend, krachtig en donker, maar dat schoentje past wel meer bands die op deze site besproken worden. Het wordt al duidelijker als we vertellen dat deze Gentse band een mix brengt van sludge, screamo en postmetal. Ze maakten een blitz-start in 2014 door een splitalbum met Amenra uit te brengen en daarna brachten ze nog albums en EP’s uit bij het toonaangevende label Consouling Sounds. Intussen zitten ze bij dunk!records en kunnen ze knappe referenties voorleggen als Desertfest Belgium en het komende dunk!fest, het eerste dat in Gent en niet langer in Zottegem georganiseerd wordt. In de Elpee lag met drie tracks (Mere, Principes en Elders) het zwaartepunt van hun set op hun jongste album Mere, van 2020. De set werd evenwel geopend en afgesloten met materiaal van Allure, het vorige album van Eleanora: My Scepter, Sword of Vengeance en Telos. Hoewel Eleanora’s muziek niet zo heel ver af ligt van die van Turpentine Valley, gaf het publiek in de Elpee zich niet meteen over. De Gentse band moest zich in het zweet werken om wat respons te krijgen, maar slaagde daar wel mooi in.
Voor Turpentine Valley was de passage in de uitverkochte Elpee één van de haltes voor de release van Alder. Daarop hoor je een band die de zaken op een nog meer volwaassen aanpakt en die nog beter weet dan op voorganger Etch waar ze naartoe willen met hun muziek.
Na de release van Etch (ets) in 2019 speelde Turpentine Valley dat album live telkens integraal (op één track na) en in de volgorde van het album. Dat doen bands in postmetal wel vaker, want over de volgorde van de songs wordt vaak lang en hard nagedacht. Het leek alsof ze dat voor de releaseshow van Alder in de Elpee zouden overdoen, met Veeleer I, Sereen en Parabel als openingstrio. Maar daarna speelden ze bv. Teloor niet, halen ze de albumvolgorde van Neuron, Respijt en Tremor door elkaar en voegen ze nog twee songs toe van Etch: Vergeten en Trauma. Inzake spanningsopbouw en sfeer klopt de set wel allemaal, maar wie gehoopt had op een doorslagje van het album, die was er aan voor de moeite. Afgaand op de reacties uit het publiek was dat voor de fans helemaal geen probleem en het nieuwe album werd toch zo goed als integraal gebracht zodat wie het vinyl nog niet in huis haalde, toch al een goede indruk kreeg. De hoofdjes knikten mooi mee op de ritmes van het trio en tussen de songs was er telkens veel applaus. Spannender dan dat wordt het meestal niet bij instrumentale postmetal.
Turpentine Valley heeft met het nieuwe Alder een flinke stap vooruit gezet en ook live lijkt deze band klaar voor de grotere festivalpodia en concertzalen.