Turpentine Valley – Turpentine Valley

Instrumentale post-metal. Songtitels die teksten overbodig maken. Twee door de band zelf aangebrachte omschrijvingen van waar het Vlaamse Turpentine Valley voor staat. En die ook goed aangeven welke richting het uitgaat met de zes nummers op hun debuutalbum.
 
Post-metal of misschien ook post-rock of post-hardcore, maar zeker en vast iets met het voorzetsel post. Nog zonder de titels te lezen, roepen de nummers van deze band beelden op van weemoed, verwarring of een desolate leegheid. De band beperkt zich tot bas, drum en gitaar. Het weglaten van zanglijnen voegt daar nog een extra dimensie aan toe. De ontbrekende zang hangt als een loden schaduw over het hele album. De afwezigheid zorgt zo, misschien onbewust, net voor een zekere aanwezigheid. En die korte songtitels zijn inderdaad heel raak gekozen. Of het nu gaat over Onweer, Trauma of Abrupt, de vlag dekt telkens mooi de lading.
 
Waar andere instrumentale bands vaak vervallen in drone-achtige patronen of een prog-opbouw in de nummers smokkelen weet Turpentine Valley die valkuilen te omzeilen, al is het soms maar nipt. Je voelt ook aan alles dat het van bij het begin het opzet geweest is om zonder zang te werken. Het zijn geen klassieke postmetal-tracks waar de zang nadien weggeknipt is. Die aanpak wijst natuurlijk ook op de ervaring van het trio. Ze zijn gepokt en gemazeld in een hele reeks andere bands, maar hier doen ze gewoon waar ze op dit moment zin in hebben. Zonder grote ambitie of strategie. Het is wat het is. Je lust het of je laat het links liggen. Maar dit Belgische bandje is zeker de moeite waard en zou een mooie verrassing kunnen zijn op de affiche van pakweg het Dunk!festival, Into The Void, Desertfest of Geleen Calling.
 
Voor fans van Steak Number Eight, Russian Circles, Pelican, Hemelbestormer, Wang Wen of Tides. Dit album verschijnt op in eigen beheer uitgebrachte cassettes (maar je krijgt er wel een downloadlink bij). Je kan deze band volgen via Turpentine Valley