Ik schreef eerder een laaiend enthousiaste recensie van het laatste album van de Utrechtse punkrock band Tusky. Ook live wisten ze me diverse keren te overtuigen, zowel als voorprogramma van Fleddy Melculy als headliner. Voor die laatste show begon dronken zanger Vladimir Stevic, drummer Bas Allein Richir en gitarist Sjors van Reewijk een biertje met me.
Mij vielen de 90s invloeden op hun nieuwe plaat nogal op. Toch is dat geen bewuste keuze geweest van de band volgens Sjors. “We maken gewoon wat we leuk vinden. Er zaten altijd wel wat grunge en punkrock invloeden uit die tijd in onze nummers.”
Het vorige album, What’s For Dinner was wat meer metal. Dat laat zich wel verklaren volgens Bas. “We waren toen gewoon boos en verdrietig, het was de corona tijd. Sjors en ik hebben toen veel op de bank geschreven met name langzame, zware akkoordenprogressies waar uiteindelijk toch een punkalbum uit is gerold.”
Voor de mix van het nieuwe album was Adrian Bushby verantwoordelijk. Laat die nu ook de engineering hebben gedaan op twee Spice Girls platen én werk van Foo Fighters. Toch was de keuze voor hem ook niet bewust weet Bas. “Het kwam vooral door zijn enthousiasme al in een vroeg stadium. Hij benaderde ons al begin 2018 met een mail in ALL CAPS waarin hij schreef dat hij ons heel vet vond en met ons wilde samenwerken. We hadden, voor we wat youtube filmpjes van hem hadden bekeken niet eens een idee van wie het was.” Bas en Adrian vonden elkaar echter snel. Of zoals Vladimir zegt: “Het is dat Bas al getrouwd was, anders was hij nu samen met Adrian.”
BIFFY CLYRO
Over 90s invloeden gesproken. Hoewel hun nummer Serenade Me mij doet denken aan Sink To The Bottom van Fountains of Wayne blijkt de inspiratie heel ergens anders vandaan te komen volgens Vladimir. “Dat nummer komt uit een Biffy Clyro fase. Ik heb ze voor het eerst gezien in een uitgestorven zaal in Rotterdam en vond ze insane goed.”
Sjors is het met dat laatste eens. “Biffy Clyro is altijd wel een ding voor ons geweest. Dat is een band die we als referentie hebben gebruikt voor onze gitaarsound. Ze weten hoe ze schelle gitaren niet vervelend kunnen laten klinken. Ik heb heel erg geluisterd naar hoe ze dat doen. Toen ik ze zag terwijl ik met Tim Vantol op een Duits festival stond bedacht ik me dat ik een tandje moest bijzetten bij wat ik nu doe.”
Bas is ook fan. “Bands als zij en Jimmy Eat World doen op elke plaat iets wat in het verlengde klinkt, maar dan net wat ronder of zwaarder. Of ze halen er een zangeres of toetsenist bij of iets dergelijks.”
ALFRED EN VLADIMIR
Intussen heeft Vladimir alweer 5 jaar lang de rol van vocalist overgenomen van John Coffey gitarist Alfred van Luttikhuizen. Als ik peil wat de belangrijkste verschillen zijn wordt er eerst lachend begonnen over de kilo’s. Uiteindelijk antwoordt Sjors serieuzer: “Vlad is wat veelzijdiger, heeft een wat ander bereik. Waar Alfred een gitarist was die zong is Vlad meer een zanger die gitaar kan spelen. Beiden zijn ze heel productief als het gaat om songs schrijven.”
Bas vult aan, “Het verschil is dat Alf meer voor de grote klap en grote contrasten gaat en Vlad meer een songwriter is die meer voor het vertellen van een verhaal gaat. Hij heeft een ander stemgeluid maar heeft er ook voor gezorgd dat we meer op liedjes zijn gaan focussen.”
Vladimir denkt terug aan de tijd dat hij gevraagd werd voor de band en geeft toe dat hij het wel spannend vond. “Toen Sjors mij belde of ik wat te doen had en mee wilde spelen werkte ik in een magazijn en was ik fucking depressief. Ik was daar toen meteen weg. Ik dacht wel, oei, nu moet ik die gast van John Coffey vervangen. Maar volgens mij is het best goed gekomen.”
COMICS
Persoonlijk ben ik erg gecharmeerd van het artwork van Justin Ghijssen (ex-bassist van Tusky). Hij verzorgde voor het eerdere album zelfs een heuse comic. Die is er voor het nieuwe album niet. De band koos bewust na het vorige album om meer te focussen op wie de band is qua geluid, welk verhaal ze muzikaal willen vertellen. Vandaar de keus voor simpeler artwork en een self-titled album. Sjors geeft aan dat het logo ook wat aangepast is. “Het is wat ronder geworden. De lyrics op het album zijn wel door Justin met de hand uitgeschreven en hij heeft wel wat tekeningen daarvoor gemaakt.”
Vladimir vond het wel fijn dat ze konden focussen op de plaat zelf en niet teveel aandacht hoefden te besteden aan het artwork. Iets wat Bas wel herkent. “Het kost ook wel meer energie en stress en we zijn nu allemaal vaders. Dus we hebben ervoor gekozen dat de focus nu vooral naar de muziek gaat.”
PHEARTS EN POPRONDES
Het gesprek gaat over op de horror film Tusky. Een film die de heren niet kennen, maar waar ze wel van gehoord hebben. Zo komen we bij de origine van de bandnaam. Bas weet te vertellen, “We lagen in bed wat te appen hoe we gingen heten toen mijn vriendin ‘Phearts’ voorstelde. Dat vonden we grappig want we houden van scheetgrapjes. Ik heb toen meteen de puntcom en puntnl domeinnamen geregistreerd in mijn enthousiasme. De volgende dag hebben we toen Tusky bedacht.” Die naam bleek voor meerdere interpretaties vatbaar, van stevig maar niet dik tot geil. Dat laatste benoemde de wethouder van Heerlen grappig genoeg tijdens de popronde waar zij aan meededen.
Zo’n popronde is zeker wel nuttig tegenwoordig volgens Vladimir. “Vroeger had je gewoon een lijst met jongerencentra die je kon bellen en kon je makkelijk shows boeken waar je 300 gulden en een krat bier mee kon verdienen. Die tijd is wel voorbij. Het is nu zo moeilijk als jonge band om ergens laagdrempelig te spelen. Dat komt bijvoorbeeld omdat kleine zaaltjes niet meer zo makkelijk zijn met nieuwe brandweereisen waarbij je als band niet zomaar voor een WC of brandblusser mag spelen. Maar voor een Popronde moet je wel al opnames en zo hebben.”
Intussen zijn de biertjes geleegd en moeten de heren zich gaan voorbereiden op het toffe optreden wat ze later zullen geven.
Foto’s: Charlotte Grips