UB40 – Effenaar (Eindhoven) 28/10/2015

Wie de bandnaam UB40 hoort denkt al snel aan die grote hits van weleer van deze formatie. De Britten scoorden grote hits in de jaren ’80 en ’90. Zowel eigen materiaal als goed uitgevoerde coverversies zorgden ervoor dat de band met meer dan grote regelmaat in de top 40 te zien was. De tijden veranderen en de groep heeft wat formatiewisselingen ondergaan. Hoe klinkt dan ook UB40 anno 2015? Een uitverkochte Effenaar in Eindhoven wacht in spanning af!
De zaal wordt al een tijdje opgewarmd door een dj, want een voorprogramma is er niet. Er klinkt reggae door de zaal en op veel plekken staan grote groepen bij elkaar om een soort van selfie te maken. UB40 blijkt het moment om met z’n allen een avondje te komen genieten en samen te gaan stappen. Er hangt dan ook een zeer gezellige sfeer. Mogelijk weten veel bezoekers nauwelijks iets over de wisselingen in de band. Dat zanger Ali Campbell geen deel meer uitmaakt van de band en dat ook rapper Astro en toetsenist Virtue UB40 hebben verlaten. Het trio is ook “een UB40” begonnen en dit wekt wel eens verwarring, want met regelmaat staan beide UB40’s op de Nederlandse podia.
De Effenaar krijgt het “oude” UB40 te zien en als rond kwart voor negen de zaallichten doven  komt de band onder luid gejuich op. Het duurt even voordat alle bandleden op het podium staan, maar als het zover is klinken de vrolijke reggaeklinken door de zaal. Hoewel de lichtman ongetwijfeld een lichtplan heeft samengesteld blijkt ook het publiek een flinke duit in het zakje te doen. Massaal duiken er overal lichtschermen op in het publiek. Iedereen blijkt het moment vast te willen leggen dat ook zij bij UB40 zijn. Het blijkt dan ook voor velen een gezellige avond uit met een grote dosis nostalgie. Uit volle borst worden de klassiekers Higher Ground.  Cherry Oh Baby, Here I Am en ultieme kraker Red Red Wine meegezongen. Dit compenseert de ietwat matige stem van zanger Duncan Campbell. De broer van voormalig frontman Ali Campbell haalt bij lange niet bij de kwaliteiten van de vorige frontman. Gelukkig zijn er heel wat muzikanten aanwezig om dit gemis te compenseren en als ook broer Robin Campbell mee doet klinkt het al met al niet onaardig. De samenzang tussen de twee broers zorgen voor een vele malen vollere sound.
De bekende nummers gaan er in als zoete koek, maar de tijd is niet stil blijven staan. UB40 heeft een nieuw album en ook daar staan wat nummers van op de setlist. Het publiek in de Effenaar kent deze nummers bijna niet en het geroezemoes neemt op die momenten wat meer toe. Men is echt naar de zaal gekomen voor de bekende hits en die zijn er gelukkig genoeg.  De twee broers zijn geen grootse showmannen. Robin blijkt op zijn plek genageld te zijn en broer Duncan doet veelal dezelfde pasjes. Het murmelende stemgeluid van Robin, die blijkbaar tussen de nummers door iets onverstaanbaars wil vertellen draagt ook niet bij aan de show. Het haalt eerder het temp eruit. Er komt meer vuur op het podium als ook de andere muzikanten zich vooraan op het podium melden.
Het concert is er dan ook eentje met twee gezichten. Het publiek zingt, danst en springr. Het is allemaal best vermakelijk wat de mannen laten horen, maar kwalitatief heeft de formatie toch heel wat verloren. Het tempo ligt wat lager en het predicaat vergane glorie zou er bijna opgeplakt kunnen worden. Met grote regelmaat zie je “A Tribute To” op een poster staan en dit blijken dan uitermate goede coverbands te zijn. Ergens krijgen we dan ook het idee dat het aardig leunt op een stukje nostalgie. Dat stukje nostalgie nadert in het toegift de ultieme climax. Meezingers Can’t Help Falling In Love en Kingston Town zijn voor het laatst bewaard en nog eenmaal gaat de Effenaar even los!
Foto’s door Lisanne Damen – Rockportaal.nl