Ken je dat verhaal van die band waar ruzie was en één van de leden het veld moest ruimen? Dat de band tóch verder ging zonder het ontslagen bandlid? Tuurlijk, er zijn vele voorbeelden te noemen. Batushka is ook zo’n band, maar dan toch nèt even anders.
Oprichter en gitarist Krzysztof “Derph” Drabikowski gooide eind 2018 na een ruzie zanger Bartłomiej “Bart” Krysiuk uit ZIJN band. Maar zanger Bart ging er op slinkse wijze met alle rechten vandoor, met jarenlang getouwtrek en over en weer modder gooien tot gevolg. Zo bestaan er nu twee Batushka’s die elkaar het licht in de ogen niet gunnen.
Waar eerder dit jaar op 16 februari Bart’s versie van Batushka in de Gigant voor een half gevulde zaal stond, staat vanavond zijn oude “vriend” Derph in een uitverkochte zaal. Initieel zou het concert plaatsvinden in de Willemeen in Arnhem maar door zeer snelle uitverkoop werd gezocht naar een grotere zaal. Zo geschiedde, twee keer in één jaar Batushka op het podium in de Gigant! Dat maakt wel duidelijk wie het meest populaire van de twee kemphanen is.
Tot zo ver de soap: op naar een divers avondje in de zwartste sectie van de metal! Drie bands met ieder een zeer eigen sound en podium act. Black- en Blackened-Death metal met veel blast beats en schreeuwende kelen, uniformen, gewaden, rook en scheurende gitaren.
Maar toen het publiek dik 30 minuten later dan gepland de zaal in mocht was het podium leeg! Op een enkele microfoonstandaard na dan…. Vertwijfeling was op vele gezichten af te lezen.
Tot dat iemand van de Gigant omriep dat de bands vertraagd waren door logistieke problemen, de ferry vanuit Engeland, files, grenscontroles etc. MAAAAAR ze zouden alle drie spelen!! Gejuich ging op, wat echter snel omsloeg in gemor toen bekend werd dat dit op zijn vroegst 21.30 zou zijn.
Uburen
Het publiek had er inmiddels zin in! Tijdens het opbouwen voor de eerste band en afstemmen van het geluid reageerde het bij iedere gitaaraanslag al fanatiek. Het haastige opbouwen en afstemmen van het geluid kwam de openingsact Uburen helaas niet ten goede maar dit deed niets af aan hun set. Gedreven en fel startten ze eindelijk om 21:44 uur. De lichtman had waarschijnlijk nog het idee dat dit een soundcheck was en deed pas tijdens het 2e nummer de zaalverlichting uit en de show was echt begonnen.
De Noorse driemans-formatie die gehuld in maskers en corpse paint een soort van Black-viking-metal maken, bewegen gedreven over het podium en worden direct enthousiast ontvangen.
De afwisselende stemgeluiden van Bior en Ask Kjetilson (broers?) waar de eerste een diepe gruntstem en de tweede een fellere black metal scream heeft, komen na een paar nummers beter tot hun recht. Net als de gitaarsound die na een nummer of drie eindelijk goed te onderscheiden is van de baslijn.
De band verontschuldigt zich tussen twee nummers in voor het oponthoud en gooien diverse bandmerch artikelen het publiek in. Deze worden gretig ontvangen. Na een set van ongeveer 40 minuten is hun optreden ten einde. Ik wil ze graag nog eens zien want het overhaaste opbouwen heeft wel wat roet in het eten gegooid tijdens de eerste helft van hun set. Zeker een band om de volgende keer wat meer tijd te gunnen.
Kanonenfieber
In 2021 was daar plots Kanonenfieber met het album Menschenmühle. Wát een debuut! Noise, de multi-instrumentalist en geestelijk vader van deze band uit Bamberg, heeft in dit album zeer pakkend het leed van de Eerste wereldoorlog bezongen op basis getuigenverklaringen, oorlogsrapporten en brieven van front naar familie. Het succes was daar en al vlot besloot hij een band te vormen en de wereld bekend te maken met Fritz, de door zijn fans inmiddels geroemde mascotte.
Ook Kanonenfieber heeft last van de korte voorbereiding maar na 40 minuten trappen ze volledig gehuld in oude Duitse uniformen en gezicht bedekkende maskers af met Die Feuertaube. Noise zweept direct het publiek op, maar dat kost weinig moeite in deze zaal. Compleet met Pruisische “Pickelhaube”, de oude Duitse Stahlhelm uit 1914, trekt hij ten strijde.
In het derde nummer en publiekslieveling Die Schlacht Bei Tannenberg komt het publiek echt los en dit ontaardt in een heuse pit. De energie straalt van de band af en ze geven de fans absoluut waar voor de tijd die ze hebben gewacht.
Voor Der Fusilier l worden er kerstbomen het podium opgedragen en een heus sneeuw kanon zorgt voor een heerlijk begeleidende grimmige sfeer. Ieder nummer heeft Noise een ander pak of masker aan om de nummers extra kracht bij te zetten en tijdens de afsluiter komt hij met zijn bekende skull-mask als Fritz het podium op. Hij zet het publiek nog een keer aan voor een groot offensief zoals in 14-18 dagelijkse kost was aan het front. Hij stuurt aan op een Wall of Death, wat het dampende publiek maar wat graag opvolgt! Noise is ook niet vies om zelf ten strijde te trekken en is regelmatig tussen het publiek te vinden zoals een echte leider betaamt.
Een heerlijk energiek optreden is ten einde en dan bedenk je dat dit nog maar een opmaat is voor Batushka… De zaal stroomt even leeg om op adem te komen en zich op te maken voor een religieus staaltje Black metal.
Batushka
En dan is eindelijk het podium klaar voor het Oosters-orthodoxe kerk ritueel van Batushka. Dat Apeldoorn nét buiten de Biblebelt valt is in het intro even niets van te merken, als de sterke geur van wierook en kaarsen vanaf het podium de zaal vult. De begeleidende achtergrond muziek en de bandleden die één voor één in hun bijpassende gewaden het podium betreden, versterken het gevoel dat er iets heel bijzonders staat te gebeuren.
De bijbehorende statische manier van spelen en langgerekte nummers laten het publiek minder meebewegen dan bij de pompende Blackened Death metal van Kanonenfieber maar iedereen in de zaal verkeert al snel in een soort trance. De 8-snarige slaggitaar beukt samen met de basgitaar logge zware riffs van het podium die begeleid worden door melancholische melodieën van Krzysztof’s gitaarspel. De zware haast Gregoriaanse zang die afgewisseld wordt met een schelle Black metal scream zijn in het eerste nummer minder goed te horen maar gelukkig reageert de geluidsman snel en wordt het een prima uitgemixt optreden.
Het eerste gedeelte van de set speelt Batushka vooral nummers van het album uit 2019, Panihida. Om mij heen kijkend zie ik vooral mensen die intens staan te genieten van de muur van muziek die op hen af wordt gevuurd. Ogen dicht, brede glimlach, allemaal meebewegende koppies… De koorzang in Slavische taal zal niemand begrijpen maar muzikaal is het genieten. Wanneer de blast beats er in vliegen wordt er veelvuldig met lange haren gezwiept. Maar het begint pas wat meer te leven als de eerste nummers van Litourgiya uit 2015 worden gespeeld. Bij Yekteniya lll hoor je in het intro van bellen en het clean gitaargeluid het publiek al verlangen naar het inkomen van de drums en gitaren. Al headbangend ontstaat er weer een kleine pit.
Helaas wordt na een onnodig opstootje een persoon van de tijdelijke kerkvloer verwijderd en in de kerkers van de Gigant opgesloten. Totaal onnodig gedrag van een individu maar het ingrijpen van de oplettende security krijgt bijval van het publiek en zelfs van de bandleden.
Het optreden is ten einde maar niet nadat alle kaarsen één voor één door Krzysztof zelf worden gedoofd. Hij deelt het geduldig wachtende publiek de kaarsen uit en neemt alle tijd voor een praatje of een foto met zijn fans, zijn Pelgrims.
Een avond om niet snel te vergeten. Ik durf het zelfs memorabel te noemen!
Ondanks de dikke vertraging was het een geweldige metal avond. Dank aan de Gigant en de bands om het ondanks de uitdagingen toch door te laten gaan!