UFO – Boerderij (Zoetermeer) 11-6-2019

Na 50 jaar UFO is het volgens zanger Phil Mogg de hoogste tijd om er een punt achter te zetten. Het is mooi geweest wat hem betreft. Onder de noemer “Last Orders” is de groep onlangs gestart met het tweede deel van een uitgebreide afscheidstour. Het eerste deel (de UK tour) eindigde nog glorieus met een fantastisch optreden in de Londense Shepherds Bush Empire. Het zou echter het laatste optreden zijn van toetsenist/gitarist Paul Raymond die enkele dagen later totaal onverwacht komt te overlijden. 
Een afscheidstour met een gitzwart randje dus. Raymond was samen met Mogg en drummer Andy Parker de enige overgebleven leden van de succesvolle en zo geliefde UFO line-up uit de jaren 70. Het verlies van Raymond kan in dat opzicht dan ook een groot verlies genoemd worden. Maar zoals dat bij vele andere bands ook al jaren het geval is, is dat geen reden de tour te cancelen. Iedereen lijkt tegenwoordig vervangbaar te zijn. De tour gaat gewoon verder alsof er niets gebeurd is. Sterker nog, er wordt tijdens het optreden geen moment stilgestaan bij het wegvallen van Raymond. Toch wel opmerkelijk.
Raymond’s vervanger is niemand minder dan Neil Carter die in de jaren 80 ook al eens deel uitmaakte van UFO en daarna jarenlang heeft samengewerkt met Gary Moore. Een uitstekende keuze dus waardoor er nog steeds een geloofwaardige line-up op het podium staat in een zeer goed gevulde Boerderij. Het enthousiaste publiek is wel in voor een feestje en dat is ook exact wat het krijgt. Tijdloze klassiekers als Mother Mary, Lights out, Only you can rock me en Love to love zorgen nog altijd voor centimeters kippenvel. Opvallend is hoe goed Mogg nog bij stem is. 70 jaar is hij inmiddels maar die karakteristieke en uit duizenden herkenbare stem is nog steeds formidabel goed. Tussen de nummers door grapt hij wat met het publiek om daarna snel weer het volgende nummer aan te kondigen. Hij lijkt er in ieder geval nog steeds lol in te hebben.
Gitarist Vinnie Moore maakt inmiddels ook alweer 16 jaar deel uit van UFO. Een virtuoos die de originele gitaarpartijen van Michael Schenker in ere houdt maar die er op de juiste momenten een eigen draai aan geeft. Ondertussen lijkt Carter zich als een vis in het water te voelen in zijn nieuwe rol. Hij is energiek, gedreven en blijkt in alle opzichten de perfecte vervanger van Raymond te zijn.
De setlist is een feest der herkenning al worden er ook een aantal minder bekende songs gespeeld. Venus bijvoorbeeld, van de sublieme comeback plaat Walk on water uit 1995. Een album dat ook in het rijtje klassieke UFO platen thuishoort maar vreemd genoeg nogal eens wordt vergeten. Zoals gebruikelijk krijgen de echte krakers de meeste bijval. Vooral het laatste gedeelte waarin achtereenvolgens Too hot to handle, Rock bottom, Doctor doctor en Shoot shoot gespeeld worden is niet te versmaden. De groep oogt en klinkt vitaal. Niets lijkt erop dat dit daadwerkelijk de laatste tour is. Eerst maar eens afwachten dus want op basis van deze geweldige avond kunnen ze nog best een tijdje mee.